در «صحیح بخاری» آمده است: عمر، أبی بن کعب صحابی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را به امامت مسجد مدینه برگزید تا مردم در شب های رمضان، این نماز مستحب را به فرادی نخوانند. سپس شبی «عمر» به مسجد رفت و دید مردم به امام جماعت «أبی بن کعب» نماز تراویح می خوانند و «عمر» با مشاهده این صحنه گفت: چه بدعت نیکویی!
«سیوطی» عالم بزرگ اهل سنت پس از ذکر خبر فوق می گوید: از آنجا که «عمر» این عمل را بدعت نامید، این خبر صراحت دارد که نماز تراویح در زمان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم وجود نداشته است!
برچسب خوردهآبی بن کعب, الغدیر, الغدیر علامه امینی, امیرالمؤمنین علیه السلام, اهل سنت, بدعت تراویح در اسلام, پیامبر, پیامبر اسلام, پیامبر اسلام (ص), پیامبر اسلام صلی اللّه علیه وآله, پیامبر صلی اللّه علیه وآله, تاریخ, تاریخ اسلام, تاریخ شیعه, تراویح, ترجمه الغدیر, تشیّع, حضرت علی علیه السلام, خلیفه دوم, رمضان, سیوطی, شیعه, صحابی پیامبر, صحابی پیامبر(ص), صحیح بخاری, عکس نوشته, علّامه امینی, علی, علی علیه السلام, عمر, عمر بن خطاب, غدیر, کتاب صحیح بخاری, ماه رمضان, متن الغدیر, مسجد مدینه, نماز تراویح
