وقتی اذان گفته می‌شود «حَيَّ عَلَى الصَّلَاة» در اوّلین فرصت بروید و به خدای خود لبیّک بگویید. وقتی نماز تأخیر می‌شود و از وقت فضیلت خود می‌گذرد فرشتگان ناراضی هستند و نفرین می‌کنند. می‌گویند «ضَيَّعَكَ اللَّهُ كَمَا ضَيَّعْتَنِي»،[1] خدا تو را ضایع کند.
یک قدرتی که قدرت خدا در وجود او است، غرض شخصی هم ندارد، سلطنت را دوست ندارد، زرق و برق را دوست ندارد. او برای ارائه‌ی قدرت خدا در آن‌جا نشسته است و جلال خدا در وجود او تجلّی کرده است، موجودات و حتّی حیوانات باید در حضور او اعلام حضور کنند، چرا باید با تأخیر بیاید؟ چرا باید عاشقانه نیاید؟ از تو به یک اشارت، از ما به سر دویدن.
[1]– وسائل الشيعة، ج 4، ص 124.