همه مراجع (به جز بهجت، تبريزى و نورى): خروج ترشّحات زن، اگر در اوج شهوت (اوج لذت جنسى) باشد، حكم به جنابت آن مى شود و لازم نيست با جستن بيرون آيد و بدن سست شود و اگر بدون شهوت باشد، حكم به منى نمى شود؛ مگر آنكه از راه ديگرى يقين كند منى است.[1]
آية اللّه بهجت: خروج ترشّحات زن، اگر همراه با شهوت (اوج لذت جنسى) باشد و با جستن بيرون آيد، حكم به منى مى شود و اگر هيچ يك از دو علامت و يا يكى از آنها را نداشت، حكم به منى نمى شود؛ مگر آنكه از راه ديگرى يقين كند منى است.[2]
آيات عظام تبريزى و نورى: خروج ترشحات زن اگر همراه با شهوت خاصى (اوج لذت جنسى) باشد و بدن پس از آن سست شود، حكم به منى مى شود و اگر هيچ يك از دو نشانه يا يكى از آنها را نداشت، حكم به منى نمى شود؛ مگر آنكه از راه ديگرى يقين كند، منى است.[3]
پی نوشت ها
[1] – توضيح المسائل مراجع، م 346؛ وحيد، توضيح المسائل، م 352 ؛ سيستانى، تعليقات على العروة، ج 1، غسل الجنابة، الاول ؛ خامنه اى، اجوبه الاستفتائات، س 171؛ صافى، هدايه العباد، ج 1، م 175.
[2] – بهجت، توضيح المسائل مراجع، م 346.
[3] – تبريزى، استفتائات، س 248.