آن چیزی که هدف امر به معروف و نهی از منکر است صیانت ریشه، ساقه، شاخه و میوه‌ی دیانت است. آن چیزی که قرآن کریم فرمود: «أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ * تُؤْتي أُكُلَها كُلَّ حينٍ بِإِذْنِ رَبِّها»[1] این شجره باید تا قیامت بماند و برای کسانی که احساس نیاز می‌کنند به بهشت برسند، به خدا برسند و عمر خود با آتش جهنّم نسوزانند، باید بماند و آن‌ها از سایه و میوه و شاخه‌های این درخت بهره ببرند. ضمانت حفاظت آن امر به معروف و نهی از منکر است.
پی نوشت
[1]– سوره‌ی ابراهیم، آیات 24 و 25.