«شب زفاف» يعنى شبى كه عروس را به خانه داماد مى برند (شب عروسى) و اوّلين شبى است كه دختر و پسر، زن و شوهر ناميده شده، در محيطى جدا از خانواده پدرى، خانواده جديدى تشكيل مى دهند.
«حجله» نيز اتاق مزيّن و آراسته اى براى عروس و داماد است كه شب اوّل را در آن به سر مى برند. در حقيقت حجله، مكان سرآغاز يك زندگى جديد و تحوّل مهم و شگرف در زندگى مشترك است.
انتخاب كلمه زفاف به معناى «سرعت» براى اوّلين شب تشكيل خانواده و زندگى زناشويى به اين علّت است كه عروس و داماد و بستگان آنان همه تمايل به شتاب و سرعت براى اين كار خير دارند و تمايل دارند هر چه سريع تر كانون گرم زندگى زوجين تشكيل گردد. شب زفاف، برنامه و زمانى براى سرعت گرفتن است.[1]
شب زفاف از شب هاى به ياد ماندنى، با اهميت و لذّتبخش براى همسران است. در اين شب مى بايد به نكاتى درباره مسايل معنوى، بهداشتى، توجّه داشت. در اين قسمت به نمونه هايى از اين نكات اشاره مى شود:
1 – ياد و نام خدا
استعانت از خداوند و ياد خالق متعال در هر كارى نيكو و انرژى آفرين است. هنگام همبستر شدن نيز طلب يارى از خداوند و توكل به او، بسيار زيبا خواهد بود. حضرت على عليه السلام مى فرمايند: «هرگاه كسى از شما خواست با همسرش آميزش كند، به نام خدا و به يارى خدا شروع كند و بگويد: خداوندا! شيطان را از من و فرزندانى كه به من عنايت مى كنى، دور كن».[2]
امام باقر عليه السلام در بيان آداب حجله مى فرمايد: «وقتى به حجله وارد شدى و نزد عروس رفتى، دست بر پيشانى او بگير و دعا كن و بگو: خدايا! من، اين خانم را از تو به امانت گرفتم و با سخنان تو او را حلال نمودنم. پس، اگر فرزندى از او متولد شد، او را مبارك و با تقوا و از شيعيان محمد صلى الله عليه و آله و آلش قرار ده و در او براى شيطان نصيبى قرار مده».[3]
2 – با وضو بودن
انسان با وضو احساس نشاط و آرامش مى كند. از امام رضا عليه السلام درباره وضو سوثل شد، حضرت فرمودند: «وضو باعث از بين رفتن كسالت و زدودن خواب آلودگى و پاك ساختن دل براى حضور در براى خداى متعال مى شود».[4]
امام عليه السلام در اين حديث، به ابعاد جسمى و روحى وضو، يعنى نظافت، پاكى، آمادگى روح، كسب نشاط و پديد آوردن زمينه معنوى، اشاره مى كند. همه اين امور در آميزش جنسى مطلوب بوده و رابطه را معنوى، باصفا و نورانى مى كند به ويژه در شب زفاف با وضو بودن به آرامش و نشاط معنوى پسر و دختر بيشتر كمك مى كند و اطمينان آنان را براى شروع زندگى مشترك پاك و با ايمان بيشتر مى كند.
3 – شستشوى پاى عروس
حضرت پيامبر صلى الله عليه و آله فرمودند: «يا على عليه السلام، چون عروس وارد خانه تو شود، پاهاى او را بشوى. اگر چنين كنى، خداوند هفتاد هزار نوع فقر را از خانه تو دور مى كند و هفتاد بركت را در آن داخل مى كند و هفتاد رحمت بر تو نازل مى كند».[5]
چه بسا چنين رفتار خاطره بسيار خوشايندى از علاقه شوهر به خانمش نشان دهد و آرامش و نشاط و اعتماد را در او دو چندان كند، بديهى است رضايت مندى عروس در شروع زندگى مشترك، آرامش و همراهى او را در تأمين نظر داماد را بيشتر فراهم مى سازد و لذت زندگى به طور تصاعدى اوج مى گيرد.
4 – نماز و دعا
از امام باقر عليه السلام فرموده اند: «چون عروس را به نزد تو آوردند، بگو وضو بگيريد و هركدام دو ركعت نماز بخوانيد و سپس حمد الهى را به جا آوريد و بر محمد صلى الله عليه و آله صلوات بفرستيد و دعا كنيد و حاجات خود را از خدا بخواهيد. همچنين اين دعا را بخوانيد: خدايا روزى ام كن و دوستى و رضاى او را و خشنود دار مرا بدان، كانوان خانوادگى و لذّت ما خوش دار؛ زيرا تو حلال را دوست دارى و از حرام ناخشنودى».[6]
5 – رو به قبله و پشت به قبله نبودن
يكى از توصيه هاى معنوى در رابطه با آميزش اين است، رو به قبله و پشت به قبله، آميزش كردن، مكروه است و ناپسند مى باشد. امام صادق عليه السلامفرمودند: «پيامبر نهى فرموده از آميزش در حالى كه زن و شوهر پشت به قبله يا رو به قبله باشند».[7] (كف پا و فرق سر رو به قبله نباشد).
6 – تميزى و خوشبويى
تميزى و نظافت و خوشبويى در شب زفاف از اهميت چند برابر برخوردار است. زيرا عروس و داماد اولين تجربه جنسى را با همديگر برقرار مى كنند و رضايت مندى آنان خاطره انگيز خواهد بود.
7 – بغل كردن و هم آغوشى
وقتى زن و شوهر همديگر را بغل كرده و تماس بدنى پيدا مى كنند، علاوه بر اينكه احساس الفت و دوستى بيشترى مى نمايند، تحريك جنسى نيز مى شوند. اين موضوع براى زنان از اهميت بيشترى برخوردار است. زيرا خانم ها عاطفى ترند و نياز به محبوب بودن در آنان بيشتر است.
8 – ابراز محبت و علاقه
زن و شوهر علاوه بر اينكه در تمام حالات زندگى مى بايد به همديگر اظهار علاقه و محبت داشته باشند و اين جزء وظايف اخلاقى آنان است. پيامبر صلى الله عليه و آلهفرموده اند: «حق مرد بر همسرش اين است كه به خانه اش پايبند باشد، با او مهربانى كند و محبت بورزد و نسبت به او دل سوز باشد».[8]
همچنين فرمودند: «من اتخذ زوجاً فليكرمها»؛ «هركس همسرى برگزيد، بايد احترامش كند».
و يا فرمود: «قول الرجل للمرأة انّى احبك لا يذهب من قلبها ابداً»؛ «اين گفته مرد به زنش كه «دوستت دارم» هرگز از قلب زن بيرون نمى رود».[9]
وقتى زن يا مرد با جملاتى همچون، دوستت دارم، خوشگل من، عزيز من و… مواجه مى شود، علاوه بر اينكه تحريك جنسى مى شود، علاقه اش به همسر زياد شده و با رضايت كامل پذيرايى جنسى مى نمايد. برخى از مردان از اظهار محبت كلامى خوددارى مى كنند!! و استدلالشان اين است: معلومه كه من دوستش دارم! و يا «لوس مى شه»! اينها بدانند اشتباه مى كنند. بلكه بايد محبت و علاقه را به زبان هم جارى كرد تا خيال خانمتان آسوده شود و رضايت قلبى پيدا كند.
مردى به امام باقر عليه السلام عرض كرد: من اين شخص را دوست دارم. امام عليه السلام فرمود: «پس به او اعلام كن؛ چراكه اين كار، مودّت و دوستى را پايدارتر مى كند و براى الفت و دوستى بهتر است».[10]
9 – شوخى كردن
شوخى ابزارى است كه مى توان از آن در راستاى رفع تنش و اضطراب بهره جست. همين طور از شوخى مى توان براى ايجاد سرور و شادى استفاده نمود. زن و شوهر وقتى در كنار هم آرميده اند مى توانند با شوخى هاى لطيف و تحريك كننده، فضاى ارتباطى را تلطيف كنند و از اين طريق به نشاط و شادمانى خود بيفزايند.
10 – آمادگى جنسى
به طور معمول ميل جنسى در مرد فعال است و به آسانى واكنش نشان مى دهد و به راحتى برانگيخته مى شود. اما زنان نيازمند تحريك طولانى، عاطفى و صميمى هستند. به طور كلى زنان مرحله معاشقه و پيشنوازى جنسى را ترجيح مى دهند و بعد از فزونى يافتن تحريكات جنسى و فراهم شدن زمينه هايى، آمادگى آميزش را اعلام مى كنند. لذا مردان مى بايد از عشق بازى، نوازش، اظهار علاقه و هر روشى كه باعث تحريك زن مى شود بهره برند و هم خودشان لذت برده و هم همسران خود را شادكام نمايند.
پيامبر گرامى اسلام حضرت محمد صلى الله عليه و آله در اين باره مى فرمايند: «سه چيز از جفا است: يكى اينكه با فردى همراه شوى و اسم و رسم او را نپرسى؛ ديگر اينكه به طعامى دعوت شوى و قبول نكنى…. سوم اينكه بدون آماده سازى همسرت با او آميزش كنى».[11]
همچنين فرمودند: «هر بازى و لهوى باطل و بيهوده است مگر در سه چيز كه در اين سه چيز پسنديده و حق است؛ تربيت اسب، تيراندازى و ملاعبه و بازى با همسر (در موقع آميزش)».[12]
نقاط حساسى و تحريك شونده زنان و مردان، متفاوت است. در مردان حساس ترين موضع تحريكى، آلت و سينه ها هستند. همين طور دست كشيدن به پشت مرد يعنى ناحيه ستون فقرات، در تحريك جنسى مرد موثر است. در زنان، نقاط تحريكى زيادى وجود دارد و همه بدن زن تحريك پذير است ولى برخى نقاط مثل سينه، كليتوريس (قسمت فوقانى واژن) لب ها، لاله گوش، گردن و… از حساسيت بيشتر و تحريك پذيرى، بيشترى برخوردار است. اگر چنانچه مردان قبل از آميزش، با لمس كردن و دست ورزى نقاط حساس، زنان را براى ارتباط جنسى آماده كنند بسيار مطلوب خواهد بود و كام جويى به اوج خودش مى رسد. در آموزه هاى دينى به تحريك جسمانى توجه شده و به آن توصيه گرديده است.
امام رضا عليه السلام فرموده اند: «با همسرت آميزش نكن، مگر اينكه با او بازى زيادى كنى و سينه هايش را مالش دهى، وقتى اين كار را كردى شهوت بر او غالب مى شود (تحريك مى شود)… وقتى شهوت غلبه كرد از صورت و چشمانش مشخص مى گردد، در اين صورت به تو ميل پيدا مى كند همانطور كه تو ميل و رغبت دارى».[13] در اين روايت علاوه بر لزوم تحريك جسمانى زن به زمان غلبه شهوت و آمادگى جنسى، اشاره شده است.
11 – شتاب نكردن
روابط جنسى بسيار پيچيده و دقيق است و نمى توان آن را فقط محدود به ارضاى شهوانى و جسمى نمود. يكى از مسايلى كه در روابط جنسى مهم است آمادگى روانى است. ميزان آمادگى روانى بستگى به تجربيات، اطلاعات، مطالعات و مهارت هاى ارتباطى دارد. اگر چنانچه قبل از آميزش، آمادگى روانى مهيا نگردد، اثر منفى شديدى روى همسر خواهد داشت. لذا در آميزش نبايد شتاب كرد و مى بايد با حوصله و آرامش، زن را براى آميزش جنسى آماده نمود. خانمها به روابط عاطفى بيشتر اهميت مى دهند تا روابط جنسى، علاوه بر اينكه مدت زمانى كه براى تحريك جنسى آنان لازم است، حداقل 15 تا 20 دقيقه مى باشد. مردان نبايد در آميزش عجله داشته باشند و هرگز نبايد با اين كار، لذت كاميابى و كامجويى را كاهش دهند. در شب زفاف اگر چنانچه آمادگى عاطفى ايجاد نگردد، بهتر است، ارتباط جنسى به شب هاى بعد موكول شود.
در آموزه هاى دينى نيز اهميت زيادى به كيفيت آميزش با همسر داده شده و به مردان توصيه گرديد تا از عجله بپرهيزند و با زنان خود ملاعبه و بازى داشته باشند.
امام صادق عليه السلام مى فرمايند: «وقتى خواستيد با همسرتان آميزش كنيد مانند پرندگان به صورت عجله اى با آنان درنياميزيد بلكه با حوصله و ملاعبه باشد و با درنگ و پاييدن انجام شود».[14]
حضرت على عليه السلام نيز فرمودند: «هرگاه كسى خواست با همسرش آميزش كند، نبايد عجله داشته باشد؛ زيرا زنان را قبل از آميزش، نيازها و كارهايى است!!»[15]
12 – پرهيز از آميزش عريان
در آموزه هاى اخلاقى اسلام از آميزش كردن در حالى كه زن و شوهر هر دو به طور كامل لخت هستند، نهى شده است. ممكن است اين امر به دليل رعايت حيا و همچنين به دليل اين باشد كه انسان ها در حالت لختى جذابيت زيادى ندارند بلكه وقتى لباسى بر تن دارند، زيباتر به نظر مى آيند. البته ممكن است دلايل و علل ديگرى داشته باشد. امام صادق عليه السلام مى فرمايند: «وقتى زن و شوهر ميخواهند آميزش جنسى داشته باشند كاملاً لخت نشوند (حداقل لباس جزئى داشته باشند) اگر اين كار را بكنند ملائكه از آنان دور مى شود».[16]
13 – نگاه نكردن به آلت جنسى
در رابطه با نگاه كردن مرد به آلت جنسى زن در حال آميزش، روايات متعددى وجود دارد. برخى از آنها به مرد اجازه داده به آلت جنسى زن نگاه كند و برخى نيز نهى نموده است. در مجموع ممكن است، نگاه كردن به ظاهر آلت زنان اشكال نداشته باشد اما نگاه كردن به داخل آلت و فرج زنان نهى شده است. در اين نهى شدن نكته تربيتى و روانشناختى وجود دارد و آن اين كه داخل فرج زنان جذابيتى نداشته و باعث نفرت مرد از زن مى گردد، لذا براى اينكه علاقه مندى مرد به زنش كم نشود، توصيه شده به داخل فرج زن نگاه نكند.
حضرت على عليه السلام در اين زمينه مى فرمايند: «احدى از شما نبايستى به داخل عورت همسرش بنگرد؛ چه بسا چيزى ببيند كه او را خوشايند نباشد و البتّه موجب كورى فرزند نيز مى شود».[17]
14 – گفتگو نكردن در حال آميزش
در آموزه هاى دينى و اخلاقى توصيه هاى زيادى به معاشقه و ملاعبه و اظهار محبت به همسر شده كه مردان مى بايد در قبل از آميزش آن را رعايت نمايند تا همسران تحريك شده و آماده ارتباط جنسى بشوند.[18] اما در آموزه هاى اخلاقى و دينى از صحبت كردن در موقع مجامعت (آميزش واقعى) نهى شده و آن را مكروه و ناپسند دانسته اند؛ به طورى كه در برخى روايات به وجود آمدن برخى اختلال ها در كودكان را به اين گفتگو نسبت داده اند.
امام صادق عليه السلام مى فرمايند: «بپرهيزيد از صحبت كردن با همسر در موقع آميزش و دخول».[19]
پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله نیز از گفتگوى زياد در موقع مجامعت نهى فرمودند.[20]
نتيجه اينكه گرچه گفتگو و اظهار علاقه و عشق به همسر به صورت كلامى و غيركلامى، قبل از آميزش واقعى، مورد تأكيد است ولى از گفتگوى زياد در موقع آميزش نهى شده و ناپسند شمرده شده است. البته نام خدا و ذكر خدا نهى نشده و توصيه گرديده است.
گرچه حكمت و فلسفه اين نهى ها و توصيه هاى براى ما مشخص نيست ولى ممكن است به دليل اين باشد كه زن و شوهر در موقع آميزش مى بايد كاملاً آرامش داشته باشند و ممكن است گفتگوى زياد از آرامش آنان بكاهد و البته ممكن است دلايل ديگرى وجود داشته باشد.
15 – رها نكردن همسر بعد از آميزش
معمولاً پس از پايان آميزش تمايل زن نسبت به مرد همچنان ادامه دارد و اين به دليل طولانى بودن ارگاسم و نياز شديد به محبت است. در اين موقع مردان بايد اين نياز را با ادامه عشقبازى و اظهار علاقه، تأمين كنند. اگر مردها بعد از آميزش و ارگاسم، زن را رها كنند، اين تصور براى خانم ها پيش مى آيد كه مردان فقط به فكر خواسته ها و اميال خود هستند و با چنين پيش فرضى ناخوشايندى در نوبت هاى بعدى همراهى لازم را انجام نخواهند داد. در حالى كه اگر شوهر بعد از آميزش نيز رو به سوى همسر داشته باشد و به نشانه محبت او را در آغوش داشته باشد و حتى از او تشكر كند و بعد از چند دقيقه اگر خواست جهت استراحت حالت خواب خود را تغيير دهد اشكالى ندارد و خاطره خوش اين ابراز محبت براى نوبت هاى بعدى آميزش بسيار موثر خواهد بود.
نكته پايانى، در مورد مسائل جنسى تجربيات ناخوشايند جنسى برخى زن و شوهرها ممكن است براى جوان ها هراس ايجاد كند و در برخى از موارد تنفّر از مسائل زناشويى را به دنبال داشته باشد. بنابراين خوب است اطلاعات مناسب و شناخت صحيحى نسبت به آن به وجود آيد.
در اولين تجربه جنسى به طور معمول نوعى درد ممكن است پيش آيد، البته براى تحمل اين نوع درد، بهترين كار آمادگى عاطفى و توجه به شور و نشاط شروع زندگى مشترك است. اين عشق و علاقه سبب مى شود تا دختر به مرحله ارگاسم يا نزديك آن برسد و درد يا خيلى كم شود يا قابل تحمل گردد.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:علی احمد پناهی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – محسن ماجراجو، نيازها و روابط جنسى و زناشويى، ص 177.
[2] – «اذا جامع احدكم فليقل بسم الله و بالله اللهم جنبى الشيطان و جنب الشيطان و جنب الشيطان ما رزقتنى»؛ كلينى، كافى، ج 5، ص 503.
[3] – «اللَّهُمَّ بَاَمانَتِكَ اَخَذْتُها وَ بِكَلِماتِكَ اسْتَحْلَلْتُها فَاِنْ قَضَيتَ لِى مِنْها وَلَداً فَاجْعَلْهُ مُبارَكاً تَقِياً مِنْ شيعَةِ آلِ مُحَمّدٍ وَ لا تَجْعَلْ لِلشَّيطانِ فِيهِ شِرْكَاً وَ لا نَصِيباً»؛ (كلينى، كافى، ج5، ص 500.
[4] – محمد رى شهرى، ميزان الحكمه، ج14، ح21912.
[5] – محمدباقر مجلسى، بحارالانوار، ج10، ص280.
[6] – «اللَّهُمَّ ارْزُقْنِى إِلْفَهَا وَ وُدَّهَا وَ رِضَاهَا وَ أَرْضِنِى بِهَا وَ اجْمَعْ بَيْنَنَا بِأَحْسَنِ اجْتِمَاعٍ وَ آنَسِ…»؛ الحر العاملى، وسايل الشيعه، ج 7، باب 81.
[7] – الحر العاملى، وسائل الشيعه، ج20، ص138.
[8] – مستدرك الوسايل، ج14، ص244.
[9] – كلينى، كافى، ج5، ص569.
[10] – «فاعلمه فانّه ابقى للمودّة و خيرٌ فى الاُلفة؛ الحر العاملى، وسايل الشيعه، ج12، ص54.
[11] – همان، ص119.
[12] – «كل لهو الموثن باطل الاّ فى ثلاث: فى تأديبه الفرس، و رمية عن القوس و ملاعبة امرأته فانّهنّ حقّ»؛ همان.
[13] – مستدرك الوسائل، ج14، ص221.
[14] – الحر العاملى، وسايل الشيعه، ج20، ص117.
[15] – «إذا اراد أحدكُمْ أنْ يأتى زوجته فلا يعجلها فإنَّ للنساءِ حوائج»؛ (همان، ص118).
[16] – الحر العاملى، وسائل الشيعه، ج20، ص120.
[17] – الحر العاملى، وسائل الشيعه، ص110، ح 25202.
[18] – همان، ص118.
[19] – «اتّقوا الكلام عند ملتقى الختانين فانّه يورث الخرس»؛ همان، ص123.
[20] – قال الصادق عليه السلام: «نهى رسول الله صلى الله عليه و آله أن يكثر الكلام عند المجامعة»؛ همان.