آيات عظام امام، خامنه اى، سيستانى، صافى، فاضل و نورى: بايد وضوى جبيره اى بگيرد.[1]
آية اللّه بهجت: بايد وضوى جبيره اى بگيرد و بنا بر احتياط واجب تيمم هم بكند.[2]
آيات عظام تبريزى، مكارم و وحيد: بنا بر احتياط واجب، بايد هم وضوى جبيره اى بگيرد و هم تيمم كند.[3]
تبصره. جبيره؛ يعنى، پارچه و پمادى كه روى محل زخم يا شكستگى گذاشته مى شود. شخص ياد شده، مى تواند وضوى جبيره اى را به اين شكل انجام دهد: ابتدا صورت را (با دست چپ يا با گرفتن زير شير و يا فرو بردن در آب) بشويد و سپس دست راست را وضوى جبيره اى دهد (با دست مرطوب بر روى آن بكشد) و بعد دست چپ را مانند صورت بشويد، آن گاه با رطوبت دست چپ، سر و روى پاها را مسح كند.
پی نوشت ها
[1] – توضيح المسائل مراجع، م 330؛ نورى، توضيح المسائل، م 331 ودفتر: خامنه اى.
[2] – توضيح المسائل مراجع، م 330.
[3] – توضيح المسائل مراجع، م 330؛ وحيد، توضيح المسائل، م 326.