رواياتى كه از اهل بيت (علیهم السلام) در مورد اربعين رسيده است ـ مثل «مَنْ اَخْلَصَ لِلّهِ اَرْبَعينَ صَباحا…؛ كسى كه چهل روز مراقب اعمال و اخلاق خود باشد،…»[1] يعنى جز حلال نخورد و نگويد و نينديشد و از حرام بپرهيزد و از دنيا منزوى باشد نه از خلق خدا؛ – تفاوتى ميان زن و مرد نمى گذارد.
چله گيرى به معناى انزوا از دنيا است نه انزوا از خلق. انسان اگر كارگر است يا كارمند، بايد در متن كار باشد اما كارهايش را لِله كند. پس آن كه به چله روى مى آورد، بايد بيش تر كار و فعاليت كند، درس بخواند و تحقيق انجام دهد؛ چون كار و درس و تحقيق خودش «آخرت» است نه دنيا. خدمت به جامعه براى رضاى خدا آخرت است.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:آیت اللّه عبداللّه جواد آملی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – مَنْ اَخْلَصَ لِلّه أربَعينَ صَباحَا ظَهَرَت يَنابيع الحِكمَةِ مِنْ قَلْبِه عَلى لِسانِه، جامع الأخبار، ص 94.