ايمان درجاتى دارد كه برخى از آن ها ممكن است با تزلزل همراه باشد. ولى مقام والاى ايمان همان طمأنينه است و راه رسيدن به اين درجه والا هم گناه نكردن است. اگر ما خود را با گناه مسموم نكنيم و در مسير خدا باشيم هيچ مشكلى پيش نمى آيد. اگر هم آسيبى ديديم اين براى پخته شدن و امتحان ما است.
گندم مادامى كه در انبار است قيمت ارزانى دارد، وقتى كه زير سنگ آسياب قرار گرفت و فشار ديد و آرد شد قيمتش بيشتر مى شود. وقتى به تنور رفت و به نان تبديل شد، قيمت آن از قبل گران تر و غذاى آدم مى شود. همين فشار ديدن باعث كمال گندم است. خداوند در قرآن كريم فرمود: «وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصّابِرِينَ».[1] بنابراين طمأنينه آن مرحله والاى ايمان است.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:آیت اللّه عبداللّه جواد آملی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – سوره بقره2: آيه 155.