«وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلّا ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى جُیُوبِهِنَّ».[1]
«و زینت خود را جز آن مقدار که نمایان است، آشکار نکنند و [اطراف] روسرى‌هاى خود را بر سینه خود افکنند [تا گردن و سینه با آن پوشانده شود]».
«حجاب»، در لغت به معناى پرده، حاجب و پنهان کردن است و در اصطلاح «پنهان کردن زن خود را از دید مرد بیگانه است». آنچه دین اسلام بر زنان لازم دانسته، همان پوشش است که در متون دینى و در کلام فقیهان، از آن به ستر، پوشش، ساتر و پوشاننده تعبیر شده است.
حجاب و پوشش پیش از اسلام، در میان برخى از ملّت‌ها – از جمله ایران باستان و قوم یهود و شاید در هند – مطرح و از آنچه که در قانون اسلام آمده، سخت‌تر بوده است.[2] این دستور در دین اسلام، حدود سال‌هاى چهارم و پنجم تشریع گردیده است.[3]
حجاب، یکى از احکام ضرورى اسلام به شمار مى‌آید و شیعه و سنى بر آن، اتفاق نظر دارند. خداوند متعال در این باره سه آیه[4] در شهر مدینه، نازل کرده و در دو مورد آن،[5] به مسئله پوشش بانوان اشاره کرده است.[6] علاوه بر این، احادیث بسیارى درباره اهمیت و چگونگى حجاب نقل شده است.
حضرت على(علیه السلام) می‌فرماید: «پوشیدگى زن به حالش، بهتر است و زیبایى‌اش را پایدارتر مى‌سازد».[7]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – نور (24)، آیه 31.
[2] – مطهرى، مرتضى، مسأله حجاب، ص 21.
[3] – باید توجه داشت که هر چند سال نزول آیات حجاب و پوشش، در کتب تفسیر و تاریخ ثبت نشده است؛ ولى باتوجه به اینکه از یک سو این آیات در سوره هاى احزاب و نور آمده و سوره احزاب از نظر ترتیب نزول پیش از سوره نور و بعد از سوره آل عمران قرار دارد و از سوى دیگر طبق نقل تفسیرنمونه سوره آل عمران در بین سال‌هاى دوم وسوم نازل گردیده است، مى‌توان به خوبى حدس زد که سوره احزاب در سال‌هاى چهارم و پنجم نازل گردیده است. بنابر این آیه حجاب در این سال‌ها تشریع گردیده است. (محتواى این سوره نیز مؤید این مسئله مى‌باشد).
[4] – نور (24)، آیه 31 و احزاب (33)، آیه 59 و 33.
[5] – نور (24)، آیه 31 و احزاب (33)، آیه 59.
[6] – دو آیه در پاورقى ذکر شود.
[7] – «صِیانَةُ الْمَرأَةِ اَنْعَمُ لِحالِها وَ اَدْوَمُ لِجَمالِها»: مستدرک الوسائل، ج 14، باب 70.