«كفّاره جمع» عبارت است از: «جمع بين آزاد كردن يك بنده و گرفتن دو ماه روزه و اطعام شصت فقير». اين كفّاره در دو مورد تحقق مى‌يابد: يكى اين كه انسان روزه خود را با چيز حرام باطل كند و ديگر اين كه شخص مسلمانى را بى‌گناه و از روى عمد به قتل برساند.[1]
تبصره . با توجه به اين كه در عصر حاضر آزاد كردن بنده مورد ندارد، بايد بين دو مورد ديگر جمع كند.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – همه مراجع، توضيح المسائل مراجع، م 1665 ؛ امام، تحرير الوسيله، ج 2، الكفارات ؛ صافى، هداية العباد، ج 2، الكفارات ؛ سيستانى، منهاج الصالحين، ج 3، الكفارات ؛ تبريزى و وحيد، منهاج الصالحين، الكفارات،1565.