همه مراجع: در اذن پدر، اظهار لازم است و رضايت قلبى كافى نيست.[1]

 

 

پی نوشت


[1] – تبريزى، استفتائات، س 1457 و صراط النجاة، ج 1، س 826؛ سيستانى، سايت، موقت، س 33؛ امام، استفتائات، ج 3، اولياء العقد، س 19؛ خامنه‏اى، استفتاء، س 87 ؛ مكارم، استفتائات، ج 2، س 917 و دفتر: بهجت، فاضل، وحيد، صافى و نورى.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *