«رمضان» در لغت از ماده «رمض»، به معناى شدّت گرما و تابش آفتاب بر سنگ و شن است. با توجه به اين كه ماه رمضان، ماه تحّمل شدايد و عطش و گرسنگى است، به اين عنوان، نام گرفته است.
اين ماه، نهمين ماه سال در تقويم هجرى قمرى و يگانه ماهى است كه نامش در قرآن آمده و يكى از نامهاى خداوند است. از اينرو در روايات، تصريح شده كه كلمه «ماه» به «رمضان» اضافه گردد و به هيچ وجه، به تنهايى ياد نشود. ماه رمضان بر همه ماهها برترى دارد ؛ زيرا تمامى كتابهاى مهم آسمانى (مانند تورات، انجيل، زبور، صحف و قرآن) در اين ماه نازل شده است. شب قدر و شهادت حضرت على (عليهالسلام) در اين ماه قرار گرفته و شايد به جهت همين ويژگىها است كه اين ماه براى روزه گرفتن، انتخاب شده است.[1]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – تفسير نمونه، ج 1، ص 634 ؛ لسان العرب ؛ مجمع البحرين ؛ فرهنگ اصطلاحات فارسى ؛ منلايحضره الفقيه، ج2، باب النوادر، ص 169.