آيات عظام امام، خامنهاى، فاضل و نورى: نشستن او در زير سايه جايز نيست (مگر در هنگام ضرورت) و بنا بر احتياط واجب در آفتاب نيز اشكال دارد ولى راه رفتن در زير سايه اشكال ندارد.[1]
آيات عظام بهجت و صافى: نشستن او در زير سايه جايز نيست (مگر در هنگام ضرورت) و بنا بر احتياط واجب در آفتاب نيز اشكال دارد و راه رفتن در زير سايه نيز بنا بر احتياط واجب جايز نيست.[2]
آيات عظام تبريزى و وحيد: نشستن او در زير سايه و آفتاب بنا بر احتياط واجب جايز نيست و اگر مضطر شد از نشستن در زير سايه اجتناب كند ولى راه رفتن در زير سايه اشكال ندارد.[3]
آيه اللّه سيستانى: نشستن او در زير ساير جايز نيست (مگر در هنگام ضرورت) و بنا بر احتياط واجب بعد از رفع حاجت، نشستن او هر چند در آفتاب اشكال دارد ولى راه رفتن در زير سايه اشكال ندارد.[4]
آيه اللّه مكارم: نشستن او در زير سايه و آفتاب جايز نيست ولى راه رفتن در سايه اشكال ندارد.[5]
پی نوشت ها
[1] – امام، فاضل و نورى، تعليقات علىالعروة، ج 2، الاعتكاف، م 35.
[2] – بهجت، وسيلهالنجاة، ج 1، الاعتكاف؛ صافى، هدايهالعباد، ج 1، الاعتكاف.
[3] – تبريزى و وحيد، منهاجالصالحين، الاعتكاف، م 1072.
[4] – منهاجالصالحين، الاعتكاف، م 1072.
[5] – مكارم، تعليقات العروة، ج 2، الاعتكاف، م 35.