1 – آمر و ناهى باید معروف و منكر را بشناسد.
2 – احتمال دهد امر و نهى او تأثیر دارد.
3 – امر و نهى مفسده اى (ضرر جانى، مالى مهم و آبرویى) نداشته باشد.
4 – تارك معروف و عامل منكر، بر ادامه شیوه خود اصرار داشته باشد.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی