خدا ترس ندارد. عدل خدا ترس دارد، مقام خدا ترس دارد. خدا رحمت مطلق است، «اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِرَحْمَتِكَ الَّتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ».[1] رحمت خدا همه‌ی موجودات را، همه‌ی مخلوقات را تحت پوشش و زیر سایه‌ی خود قرار داده است. پس ما از چه چیز خدا می‌ترسیم؟ چوب عدالت خدا برای ما قابل تحمّل نیست. لذا در قنوت‌های خود گاهی این دعا را می‌خوانیم، دعای خیلی خوبی هم هست، عرضه می‌داریم: «اللَّهُمَّ عَامِلنَا بِفَضلِك وَ لَا تُعَامِلنَا بِعَدلِك»،[2] خدایا ما طاقت عدل تو را نداریم.
پی نوشت ها
[1]– تهذيب الأحكام (تحقيق خرسان)، ج 3، ص 95.
[2]– منهاج البراعة في شرح نهج البلاغة (خوئى)، ج 14، ص 356.