همه مراجع: دست دادن با زن نامحرم جایز نیست و شعائر دینى باید حفظ شود و با بیان حكم شرعى، حمل آن بر اسائه ادب از بین مى رود.[1]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – خامنهاى، استفتاء، س 515 و 479 ؛ تبريزى، استفتاءات، س1606 ؛ نورى، استفتاءات، ج 2، س 655 ؛ مكارم، استفتاءات، ج1، س818 ؛ صافى، جامعالاحكام، ج2، س1660 ؛ فاضل، جامعالمسائل، ج1، س1717 ؛ بهجت، توضيحالمسائل، م1934 ؛ سيستانى، منهاجالصالحين، ج2، النكاح، م16 ؛ امام، تحريرالوسيله، ج2، النكاح، م20 ؛ دفتر: وحيد.
برچسب خوردهائمه علیهمالسلام, اجتهاد, اجتهاد و تقلید, احکام, احکام شرعی, اختلاف نظر, اختلاف نظر مراجع, اساتید, استنباط, استنباط احكام, اصطلاح فقهى, اعتكاف, اعتكاف گناه, اعتکاف در حیاط مسجد, اهمیت اعتكاف, اهمیت روزه, اهمیت نذر, پیامبر ص, پیامبر صلى الله علیه وآله, پیشینه تقلید, تقلید, تقلید از مجتهد, تلاش, حج, حیاط, حیاط مسجد, خمس, خمس سپرده گذارى, خمس سفر حج, خوانندگى زن, خوانندگی, دانشجو, دست دادن با نامحرم, دندان, دهان, راهنما, رژلب, روزه, روزه دار, زمان پیامبر, زن, زیارت, سپرده گذارى, سفر حج, شامپو, شرایط نذر, عالم, عطر, عطر روزه دار, فطره, فطریه, فقیه, قصد اقامت, قطع اعتكاف, كفاره نذر, کرم, کفاره, کوشش, لثه, مؤونه, ماه رمضان, ماه مبارك رمضان, متعارف, مجتهد, مراجع, مراجع تقلید, مرجع, مرجع دینی, مسجد, معمول, مکه, نامحرم, نذر, نماز, همبستگی
