آیات عظام امام، بهجت، صافى، فاضل، مكارم و وحید: گوش دادن به آن جایز نیست.[1]
آیات عظام تبریزى، خامنه اى، سیستانى و نورى: گوش دادن به آواز زن، اگر غنا نباشد و باعث التذاذ جنسى و تهییج شهوت نشود و مفسده اى بر آن مترتب نگردد، اشكال ندارد.[2]
تبصره. «غنا» عبارت است از ترجیع صدا، به نحوى كه طرب انگیز و مناسب با مجالس لهو و گناه باشد.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – صافى، جامعالاحكام، ج2، س1671 ؛ فاضل، جامعالمسائل، ج 1، س 1724 ؛ مكارم، استفتاءات، ج2، س 709 و ج 1، س 526 ؛ دفتر: بهجت، امام و وحيد.
[2] – تبريزى، استفتاءات، س1058 و 1049 و 1075 ؛ سيستانى، Sistani.org، غناء ، ش6 ؛ خامنهاى، اجوبة الاستفتاءات، س 1145 ؛ نورى، استفتاءات، ج1، س444 و ج2، س542 و 544 و 549.
برچسب خوردهائمه علیهمالسلام, اجتهاد, اجتهاد و تقلید, احکام, احکام شرعی, اختلاف نظر, اختلاف نظر مراجع, اساتید, استنباط, استنباط احكام, اصطلاح فقهى, اعتكاف, اعتكاف گناه, اعتکاف در حیاط مسجد, اهمیت اعتكاف, اهمیت روزه, اهمیت نذر, پیامبر ص, پیامبر صلى الله علیه وآله, پیشینه تقلید, تقلید, تقلید از مجتهد, تلاش, حج, حیاط, حیاط مسجد, خمس, خمس سپرده گذارى, خمس سفر حج, خوانندگى زن, خوانندگی, دانشجو, دندان, دهان, راهنما, رژلب, روزه, روزه دار, زمان پیامبر, زن, زیارت, سپرده گذارى, سفر حج, شامپو, شرایط نذر, عالم, عطر, عطر روزه دار, فطره, فطریه, فقیه, قصد اقامت, قطع اعتكاف, كفاره نذر, کرم, کفاره, کوشش, لثه, مؤونه, ماه رمضان, ماه مبارك رمضان, متعارف, مجتهد, مراجع, مراجع تقلید, مرجع, مرجع دینی, مسجد, معمول, مکه, نذر, نماز, همبستگی