همه مراجع: در تعیین و تشخیص موسیقى حرام و حلال، باید به عرف عام مراجعه كرد.[1]
تبصره. فقیهان، كارشناسان موسیقى و نهادهاى فرهنگى نیز مى توانند در زمینه موضوعات، اظهار نظر كرده و موسیقى حرام و حلال را (بر اساس نظر عرفى خود) معرفى كنند.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – مكارم، استفتاءات، ج 2، س 659 ؛ صافى، جامعالاحكام، ج 1، س 994 و 1018 و 1020 ؛ تبريزى، استفتاءات، س 1077 و 1050 و 1059 ؛ فاضل، جامعالمسائل، ج 1، س 996 ؛ خامنهاى، اجوبة الاستفتاءات، س 1154 و 1127 ؛ سيستانى، منهاجالصالحين، ج 2، م 20 ؛ نورى، استفتاءات، ج 1 س 1008 و وحيد، منهاج الصالحين، ج 3، م 17.
برچسب خوردهآلات موسیقی, آهنگ, ائمه علیهمالسلام, اجتهاد, اجتهاد و تقلید, اجناس, احکام, احکام شرعی, اختلاف نظر, اختلاف نظر مراجع, اساتید, استنباط, استنباط احكام, اصطلاح فقهى, اعتكاف, اعتكاف گناه, اعتکاف در حیاط مسجد, اهمیت اعتكاف, اهمیت روزه, پیامبر ص, پیامبر صلى الله علیه وآله, پیشینه تقلید, تشخیص موسیقى, تقلید, تقلید از مجتهد, تلاش, جنس, حج, حیاط, حیاط مسجد, خمس, خمس سپرده گذارى, خمس سفر حج, دانشجو, دندان, دهان, راهنما, رژلب, روزه, روزه دار, زمان پیامبر, زیارت, سپرده گذارى, سفر حج, شامپو, عالم, عطر, عطر روزه دار, فروش, فطره, فطریه, فقیه, قصد اقامت, قطع اعتكاف, کرم, کوشش, لثه, لهوى, مؤونه, ماه رمضان, ماه مبارك رمضان, متعارف, مجتهد, مراجع, مراجع تقلید, مرجع, مرجع دینی, مسجد, معمول, مکه, موسیقى لهوى, موسیقی, نماز, همبستگی
