آیات عظام امام، خامنه اى، سیستانى، صافى، فاضل و نورى: باید وضوى جبیره اى بگیرد.[1]
آیه اللّه بهجت: باید وضوى جبیره اى بگیرد و بنا بر احتیاط واجب، تیمم هم كند.[2]
آیات عظام تبریزى، مكارم و وحید: بنا بر احتیاط واجب، باید هم وضوى جبیره اى بگیرد و هم تیمّم كند.[3]
تبصره 1 . جبیره ؛ یعنى، پارچه و پمادى كه روى محل زخم یا شكستگى گذاشته مى شود. شخص یاد شده، مى تواند وضوى جبیره اى را به روش زیر انجام دهد: ابتدا صورت را (با دست چپ یا با گرفتن زیر شیر و یا فرو بردن در آب) بشوید و سپس دست راست را وضوى جبیره اى دهد (با دست مرطوب بر روى آن باند یا گچ بكشد) بعد دست چپ را مانند صورت بشوید. آن گاه با رطوبت آن سر و روى پاها را مسح كند.
تبصره 2 . همه مراجع دست كشیدن با آب وضو روى جبیره را لازم مى دانند و آیه اللّه مكارم رساندن آب را نیز كافى مى داند اگرچه با زیر شیر آب قرار گرفتن و پا در آب فرو بردن باشد.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – توضيحالمسائل مراجع، م 330 ؛ نورى، توضيحالمسائل، م 331 ؛ دفتر: خامنهاى.
[2] – توضيحالمسائل مراجع، م 330.
[3] – توضيحالمسائل مراجع، م 330 ؛ وحيد، توضيحالمسائل، م 336