استاد حسن سقّاف از دانشمندان معاصر اردنى در كتاب خود «التنبّي والردّ على معتقد قِدَم العالم والحدّ» مى نويسد: «ابن تيميّة يحتجّ كثير من الناس بكلامه، ويسمّيه بعضهم «شيخ الاسلام» ، وهو ناصبيّ، عدوّ لعليّ(عليه السلام)، واتّهم فاطمة(عليها السلام)بأنّ فيها شعبة من النفاق»(26).
برخى از مردم به ابن تيميّه، شيخ الاسلام مى گويند با اينكه وى ناصبى و دشمن امير المؤمنين (عليه السلام) است، و به ساحت حضرت صدّيقه طاهره جسارت كرده و مى گويد: در او ـ نستجير باللّه ـ شعبه اى از نفاق وجود داشت.( رجوع شود به منهاج السنة ج 4 ص 245.)
منبع:پرسمان
برچسب خوردهابن تیمیه, ابن عبدالوهاب, اندیشه فرقه وهابیت, اندیشه فقهی, اندیشه فقهی وهابی, اندیشه فقهی وهابیت, اندیشه فقهی وهابیون, اندیشه وهابیت, اهانت به حضرت صدّيقه طاهره, اهانت به حضرت صدّيقه طاهره فاطمه زهرا سلام اللّه عليها, اهل سنت, بنیانگذاران وهابیت, پرسش وپاسخ, پرسش وپاسخ پیرامون وهابیت, پیرامون وهابیت, تاریخ, تاریخ اهل سنت, حضرت صدّيقه طاهره, حضرت صدّيقه طاهره فاطمه زهرا سلام اللّه عليها, سلفی, سلفی گری, سلفیان, سلفیه, سلفیون, شخصیت های وهابی, شخصیت های وهابیت, شخصیت های وهابیون, عبدالوهاب, عربستان, عربستان سعودی, عملکرد وهابیت, فاطمه زهرا (س), فاطمه زهرا سلام اللّه عليها, فرقه وهابیت, مبانی فکری, مبانی فکری فرقه وهابیت, مبانی فکری وهابیت, مبانی فکری وهابیون, محمد بن عبدالوهاب, مکتب سلفیان, مکتب سلفیه, منابع وهابیت, وهابی, وهابیان, وهابیت, وهابیت شناسی, وهابیون
