عبيد الله بن موسي که شديدا مورد وثوق و اعتماد احمد بن حنبل بود اجازه نمي داد کسي که هم نام معاويه باشد در مجلس درس او حاضر شود و اگر کسي به اين نام شرکت مي کرد تا جلسه را ترک نمي کرد استاد درس را آغاز نمي کرد.(سير اعلام النبلاء جلد ۹ صفحه ۵۵۹)
نسائي كه از دانشمندان بزرگ اهل سنت و صاحب كتاب سنن نسائي است معاويه را به شدت مبغوض مي داشت و هيچ فضيلتي براي او قائل نبود به طوري كه وقتي درشام از او پرسيدند از فضائل معاويه براي ما بگو او پاسخ داد: لا اعرف له الا لا اشبع الله بطنه من براي معاويه فضيلتي نميشناسم مگر اين حديث پيامبر(ص) كه خطاب به او فرمود: خداوند شكمش را سير نكند .
منبع:پرسمانش
برچسب خوردهابن تیمیه, ابن عبدالوهاب, اندیشه فرقه وهابیت, اندیشه فقهی, اندیشه فقهی وهابی, اندیشه فقهی وهابیت, اندیشه فقهی وهابیون, اندیشه وهابیت, اهل سنت, بنیانگذاران وهابیت, پرسش وپاسخ, پرسش وپاسخ پیرامون وهابیت, پیرامون وهابیت, تاریخ, تاریخ اهل سنت, سلفی, سلفی گری, سلفیان, سلفیه, سلفیون, شخصیت های وهابی, شخصیت های وهابیت, شخصیت های وهابیون, عبدالوهاب, عبیدالله, عبیدالله بن موسی, عربستان, عربستان سعودی, عملکرد وهابیت, فرقه وهابیت, مبانی فکری, مبانی فکری فرقه وهابیت, مبانی فکری وهابیت, مبانی فکری وهابیون, محمد بن عبدالوهاب, معاویه, معاویه ازنگاه نسائی وعبیدالله بن موسی, مکتب سلفیان, مکتب سلفیه, منابع وهابیت, نسائی, نسائی و عبیدالله بن موسی, وهابی, وهابیان, وهابیت, وهابیت شناسی, وهابیون