اهل تسنن وقتي كه نام حضرت علي (عليه‌السلام) را مي‌برند به جاي (عليه السلام) مي‌گويند : كرم الله وجهه؛ خداوند مقامش را ارجمند كند»
در حالي كه در مورد ساير صحابه رسول خدا(صلي الله عليه و آله) مي‌گويند:رضي الله عنه؛ خدا از او راضي شود.
اما دلیل این امر بسیار شنیدنی و جالب است زيرا خود آنها معتقدند كه امام علي(عليه‌السلام) گناهي نكرده است {يعني لحظه وآني بت پرست نبوده } تا درباره‌اش «رضي الله عنه» گفته شود، بلكه بايد درباره علي(عليه‌السلام) گفت: خدا بر مقامش بيافزايد.
آنان بر این مدعای خود به روایاتی استدلال کرده اند که برخی از آنها به قرار ذیل است:
روایت در تایید این سخن:
أما علی بن أبی طالب فلم یکن مشرکا بالله أبدا؛ علی بن ابی طالب به هیچ وجه به خدا شرک نورزیده بود (السیرة الحلبیة – الحلبی – ج ۱ – ص ۴۳۴ – 435- دار المعرفة)
سباق الأمم ثلاثة لم یکفروا بالله طرفة عین ، علی بن أبی طالب وهو أفضلهم؛ پیشتازان امت ها سه نفرند که چشم بر هم زدنی به خدا کافر نشده اند ؛ علی بن أبی طالب و صاحب یاسین و مومن آل فرعون .و همانا علی بهترین آنها می باشد.(تخریج الأحادیث والآثار – الزیلعی – ج ۳ – ص ۱۶۲- دار ابن خزیمة؛ تفسیر الثعلبی – الثعلبی – ج ۸ – ص ۱۲۶- دار إحیاء التراث العربی؛تفسیر القرطبی – القرطبی – ج ۱۵ – ص ۲۰- دار إحیاء التراث العربی؛تفسیر البحر المحیط – أبی حیان الأندلسی – ج ۷ – ص ۳۱۴- دار الکتب العلمیة؛السیرة الحلبیة – الحلبی – ج ۱ – ص ۴۳۵- دار المعرفة)
حال جای این سوال از اهل سنت است که چرا کسی که به اعتراف خودتان هیچ وقت بت نپرستیده و از همه اصحاب مقامش بالاتر است را کنار گذاشته و افرادی را به عنوان خلیفه قبول کرده اید که بسیاری از عمر خود را در حالت شرک و بت پرستی به سر برده اند؟ چرا مفضول را بر افضل مقدم کرده اید؟
منبع:پرسمان