در اينكه چرا حضرت عبدالمطلب هنگام مرگش، پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله را به حضرت ابوطالب سپرد، چند علت مي تواند داشته باشد:
1 – حضرت ابوطالب و حضرت عبدالله هر دو از يك مادر بودند. و طبيعي است كه از اين جهت بيشتر از ديگران نسبت به پيامبر مهر و عطوفت داشته است. ابن هشام در اينباره چنين نگاشته است: سرپرستى پيامبر (ص ) را پس از مـرگ عـبـدالـمـطـلب , ابوطالب به عهده گرفت , زيرا عبداللّه پدر پيامبر (ص ) و ابوطالب هردو برادرى از يك پدر و مادر بودند , پس امر سرپرستى پيامبر(ص ) را پس از جدش ابوطالب عهده دار شد.(سيره ابن هشام ، ج 1، ص 179)
2 – حضرت ابوطالب نسبت به بقيه عموهاي پيامبر به آن حضرت علاقه وافري داشت و تمام همت خود را صرف محافظت و مراقبت از آنحضرت نموده بود. يعقوبى دركتاب تاريخ خود مى نويسد : رسـول خـدا (ص ) را پس از وفات عبدالمطلب , عمويش ابوطالب سرپرستى كرد و بهتر سرپرستى بـود . ابـوطـالـب بـا آنكه نادار بود , سرورى بزرگوار ومطاع و با عظمت بود . ابوطالب او را در نه سالگى به بصرى در سرزمين شام برد وگفت : به خدا قسم تو را به ديگرى وا نمى گذارم(تاريخ يعقوبي،ج 2،ص 14)
ابـن سـعـد نـيـز در طـبـقـات آورده اسـت : هـنـگـامـى كـه عـبـدالـمـطلب از دنيا رفت , ابـوطـالـب پـيـامبر(ص ) را (به سرپرستى ) گرفت , در حالى كه مالى نداشت ولى پيامبر (ص ) را بـه شـدت دوست داشت كه فرزندانش را چنان دوست نمى داشت.
براي اين مطلب نمونه هاي بسياري در تاريخ وجود دارد مانند حمايتهاي بي دريغ در محاصره شعب ابي طالب و خواباندن فرزندانش به جاي پيامبر براي حفاظت از جان آن حضرت و مقابله همه جانه با قريش و .. برخلاف برخي ديگر از عموهاي آن حضرت مانند ابي لهب كه تمام همت خود را براي نابودي آنحضرت قرارداده بودند.
لذا حضرت عبدالمطلب با آگاهي از اينگونه اخلاقيات ابوطالب ، پيامبر را به وي سپرد.
منبع:پرسمان