در جواب اين سوال به مطالب ذيل توجه بفرماييد :
1 – در آن زمان زبان رسمي مردم تمام مناطق اسلامي از جمله ايران, عربي بود لذا مردم با زبان عربي آشنايي داشتند.
2- امام رضا عليه السلام امام معصوم و از هر جهت كامل است و براي او مشكلي به نام زبان وجود ندارد . زبان اصلي امام زبان عربي است و امام با مردم عربي به زبان عربي سخن مي گفتند و اگر جايي كسي از زبان عربي سردرنمي آورد با او به زبان خودش سخن مي گفت .
ابوهاشم جعفري مي گويد : امام رضا عليه السلام با برخي از خدمتكاران خود به زبان فارسي سخن مي گفت .( بحار الانوار ج 49 ص 87 ح 2 باب معرفته بجميع اللغات .)
هروي مي گويد : امام رضا عليه السلام با همه به زبان خودشان سخن مي گفت . (همان ح 3)
ابو اسماعيل سندي مي گويد : خدمت امام رضا عليه السلام رسيدم و من عربي را درست بلد نبودم و به زبان سندي سلام كردم و آن حضرت به زبان سندي جوابم را داد و تا آخر با زبان سندي با آن حضرت حرف زدم . (همان ص 50 ح 51)
امام رضا عليه السلام در مناظرات با علماي اديان مختلف به زبان خود آنان سخن مي گفت .( منتهي الامال ج 2 ص 516 چاپ هجرت . بحار الانوار ج 49 ص 75 . )
گاه گفت‌وگوهاي امام رضا عليه السلام با مردم سرزمين‌هاي گوناگون و با زبان خاص هر يك از آنها، اطرافيان را به شگفت وا مي‌داشت. به گونه‌اي كه خطاب به امام مي‌گفتند: شما چگونه بر اين همه زبان مسلط هستيد؟(علامه مجلسي، بحار الانوار، ج49، ص87 و ج50، ص136)
3 – در آن زمان كه امام را به خراسان آوردند منطقه خراسان پر از قبايل عربي بود و امام با مستمعان خود كه از اين قبايل عربي بودند به زبان عربي حرف مي زدند و اگر در ميان آنها غير عربي باشد مي تواند از عربي ها بپرسد و واجب نيست كه براي هر كسي به زبان او سخن گفت . براي پي بردن به اين مطلب كه خراسان پر از قبايل عربي بود به كتاب « تاريخ پيدايش تشيع » نوشته جعفريان مراجعه كنيد .
4 – نيشابور پر از عرب بود و امام با آنان به زبان عربي سخن مي گفت نه غير عربي و مستمعان امام همه عربي و سني بودند و آن زمان مردم نيشابور شيعه نبودند . ( به تاريخ تشيع در ايران ص 131 چاپ سال 1371 يك جلدي مراجعه كنيد )
منبع:پرسمان