يكي از مواردي كه در سيره حضرت زهرا(س) بايد مورد توجه قرار بگيرد، دلسوزي او براي امت اسلامي است.نگاه امت محور در سراسر سيره فاطمه زهرا(س) به چشم مي‌خورد كه نشان‌دهنده اهميت اين موضوع براي آن بزرگوار است.شايد دليلي كه امام زمان(عج) از فاطمه زهرا(س) به عنوان الگوي خود ياد مي‌كند، همين نگاه امت‌محور وي باشد.
نمونه هاي زيادي را از اينگونه مهرباني ها و دلسوزيها در سيره و زندگاني حضرت زهرا سلام الله عليها مي توان يافت ، يكي از مهم ترين آن موارد را ميتوان در وقايع بعد از رحلت پيامبر اكرم (ص) مشاهده كرد.
بعد از رحلت پيامبر(ص) منافقين فرصت پيدا كردند تا كينه خود از اسلام و مسلمانان را به ظهور برسانند و در اين راستا فتنه هاي عميقي شكل گرفت.
حضرت زهرا(س) فعاليت هاي بيدارگرانه خود را از پيش از رحلت پيامبر(ص) آغاز كرده بود و در جريان پيچيده ترين مشكلات آن زمان ولايت را تنها نگذاشت.
فتنه انگيزي در جامعه اسلامي قبل از رحلت پيامبر(ص) آغاز شده بود و جريان حامي وحي نيز كه محور آن را فاطمه زهرا(س) و حضرت علي(ع) تشكيل مي دادند، در آن زمان براي دفاع در برابر اين تهاجمات راه خود را آغاز كرد.
تلاش منافقين براي از بين بردن حق و تنها گذاشتن ولايت از موضوعاتي بود كه دل فاطمه زهرا(س) را به درد آورد و تمام اين اتفاقات به دليل دنياطلبي عده اي از خواص جامعه اسلامي در آن زمان رخ داده است.
پس از رحلت پيامبر(ص) آن چنان اسلام ناب در محاق افتاده بود و مردم و خواص در رعب و دنيازدگي به سر مي بردند كه صاحبان اصلي خلافت پيامبر(ص) در مظلوميت كامل قرار گرفتند و حقايق پنهان شد.
حتي مهاجرين و انصار نيز از پيروي ولايت سر باز زدند و اجر رسالت پيامبر(ص) را به فراموشي سپردند. اينجا بود كه فاطمه زهرا سلام الله عليها به تنهايي و براي حفظ و نجات امت اسلامي با تمام وجود خود را فداي ولايت كرد تا بلكه امت اسلام از اين انحراف نجات و از نابودي رهايي يابند.
به هر حال حضرت زهراي مرضيه(س) را مي توان عامل پابرجايي و استمرار دين اسلام دانست و اگر امروز بركاتي از ولايت در جامعه اسلامي وجود دارد، به دليل خون پاك وي است كه در اين راه مظلومانه ريخته شد.
نمونه ديگر از اين دلسوزيها را مي توان در ايثار و گذشت و انفاقهاي بي نظير آن حضرت مشاهده كرد. حضرت فاطمهي زهرا با اينكه خود با فقر سختي زندگي ميكرد، ولي درآمد حاصله از باغها و اراضي فدك را كه به دهها هزار دينار طلا ميرسيد در اختيار مستمندان قرار ميداد.
به نوشتهي تاريخ، درآمد سالانه مزارع آن حضرت بيست و چهار هزار دينار ميشد. (رياحين الشريعه، ج 2، ص 62) اما استفادهي شخصي آن حضرت از اين همه امكانات خيلي ناچيز بود و همه را ايثار نموده و آيهي نهم سورهي حشر را كه در مورد اهلبيت پيامبر نازل شده و سخن از ايثارگري آنان به ميان آورده، رقم ميزند.
اين دلسوزيها نه تنها كل جامعه اسلامي را شامل مي شد بلكه حتي نسبت به تك تك افراد جامعه هم وجود داشت كه به طور نمونه به يك مورد اشاره مي كنيم:
روزي عربي مستمند كه از گرسنگي در رنج بود به خدمت پيامبر خدا صلي اللَّه عليه و آله رسيده، از درد گرسنگي به آن سرور شكوه كرد، حضرت نيز پيكي را به سراغ زنان خويش فرستاده، از آنان درخواست طعام كرد، ولي همگي گفتند: ما جز آب چيزي براي خوردن نداريم.
رسول خدا طبق معمول از ديگر مسلمانان كمك خواست، كه آن مرد گرسنه را مهمان خود كنند، باز طبق معمول علي عليهالسلام اظهار آمادگي كرد و عرب را به خانه آورد و از فاطمه عليهاالسلام در اين باره كمك خواست.
زهرا گفت: ما طعامي- جز به اندازهي خوراك يك بچه- نداريم، ولي آن را به مهمان خود ميدهيم و خود در گرسنگي بسر ميبريم.
فاطمه عليهاالسلام با توافق اميرالمؤمنين، بچهها را بدون طعام- به هر طريقي بود- خوابانيد و خود نيز گرسنه ماند و علي عليهالسلام چراغ را- به بهانه معيوب بودن- روشن نكرد و در تاريكي شب از مهمان پذيرايي نمود و او را سير كرد و به مهمان چنين وانمود كرد كه او نيز طعام مي‌خورد، تا مهمان متأثر نگردد.
شب به پايان رسيد و صبح در مسجد حاضر شدند و با پيامبر خدا صلي اللَّه عليه و آله ديدار نمودند. رسول خدا از ديدن علي عليهالسلام گريه كرد و گفت: ديشب ملائكه خدا از مهماننوازي شما تعجب كردند و آيه نهم سورهي حشر: «و يؤثرون علي انفسهم و لو كان بهم خصاصة» را در حق شما نازل كردند. (بحارالانوار، ج 41 ،ص 28 و ص 34؛ وسائل الشيعه ج 6، ص 323)
همين قضايا نشان ميدهد كه فاطمه عليهاالسلام تا چه مقدار ايثارگر بوده و چگونه فداكاري ميكرده است.
منبع: پرسمان