اگرچه اصل چنین سخن‌گفتنی محال نیست، اما با تحقیق و جست‌وجویی که در منابع روایی و تاریخی قابل استناد داشتیم؛ چنین نقلی را نیافتیم.
با این وجود روایتی در برخی کتاب‌های معاصر نقل شده است: «یحیى کان یتکلم فی بطن أمه، و الحسین(ع) کذلک، قال: یقول فی بطن أمه فاطمة(س): یا أماه أنا العطشان، یا أماه أنا العریان، یا أماه أنا السحقان»؛[1]
حضرت یحیی(ع) در شکم مادرش صحبت می‌کرد و امام حسین(ع) همچنین در شکم مادرش فاطمه(س) حرف می‌زد و می‌فرمود: من آن تشنه‌ام! من آن بی‌لباسم! من آن‌کسی هستم که لگدکوب شده‌ام!
بدیهی است که این‌گونه نقل‌ها را تنها زمانی می‌توان پذیرفت که مستند به منبع معتبری باشد، در حالی‌که چنین استنادی را در کتب معاصر نیافتیم.
گفتنی است؛ آنچه در پرسش آمده؛ بیشتر شباهت به روایتی دارد که به سخن گفتن حضرت فاطمه(س) با مادرش حضرت خدیجه(س) اشاره می‌کند.[2]
منبع: اسلام کوئست
پی نوشت ها
[1]. بیضون، لبیب وجیه، موسوعة کربلاء، ج 1، ص 207، بیروت، مؤسسة الاعلمى، چاپ اوّل، 1427ق.
[2]. ر. ک: طبری آملی، محمد بن جریر، دلائل الامامة، ص 77، قم، بعثت، چاپ اول، 1413ق؛ قطب الدین راوندی، سعید بن عبد الله، الخرائج و الجرائح، ج 2، ص 524، مؤسسه امام مهدی(عج)، قم، چاپ اول، 1409ق.