عزت- به معنای سخت، محکم و استوار بودن- صفت پسندیده‌ای است که در برخی آیات قرآنی بر آن پافشاری شده و آن را زیبنده‌ی خداوند، و رسولش و مؤمنان دانسته است.[1]
امام حسین (علیه السّلام) و اصحاب ایشان، با تأسی به این آموزه‌ی قرآنی در گفتار و عمل همواره پیش قدم بودند و هیچ‌گونه زبونی و ذلّت را تاب نیاوردند تا آن‌جا که «هیهات منا الذلة» به یکی از شعارهای اصیل نهضت عاشورایی تبدیل شد.
امّا متأسّفانه در بعضی از منابع و نوشته‌ها- که دستمایه‌ی برخی از مجالس عزاداری نیز هست- عنصر عزت در سیره‌ی نهضت سیّد الشّهداء (علیه السّلام) مفقود مغفول است.
ریشه‌ی و عامل روانی این شیوه، در این نکته نهفته است که برخی از مبلّغان نهضت حسینی، به جای آن‌که سعی و تلاش خود را در افزایش شناخت مردم با ابعاد گوناگون این واقعه‌ی عظیم قرار دهند؛ تنها به تحریک احساسات و عواطف آنان پرداخته و برای این منظور به نقل مطالب از هر منبع غیر موثق و غیر مستند روی می‌آوردند و چهره‌ای ذلیلانه از نهضت ابا عبد الله (علیه السّلام) برای مردم ترسیم می‌کنند!!
به هر روی، بیان پاره‌ای از مطالب- که صورت رقّت بار و به دور از عزّت برای امام حسین (علیه السّلام) و اصحاب و همراهان وی مطرح می‌سازد- با اصل غیرتمندی دین اسلام و سیره‌ی نبوی و علوی و اهل بیت (علیهم السّلام) ناسازگار و کاری غیر موجّه است.
البتّه روایت «مظلومیت ابا عبد الله (علیه السّلام)»؛ به معنای تحلیل ظلم‌های مستندی که بر حضرت و صحابه‌ی او رفت، هیچ منافاتی با عزّتمندی آن شخصیّت عظیم ندارد؛ بلکه عزّت سیّد الشّهداء و همراهانش را بیشتر روشن می‌سازد؛ زیرا با تبیین ظلم دشمنان آن حضرت و چگونگی برخورد ابا عبد الله (علیه السّلام) با آن و تشریح ابعاد ظلم ستیزی ایشان، مشخّص می‌گردد که روحیه‌ی عزیزانه چگونه و در چه قالبی می‌تواند در برابر ظلم ایستادگی کند.
منبع: پرسشها و پاسخهای دانشجویی ویژه محرم؛ دفتر نشر معارف – تدوین و تألیف: گروه مؤلفان
[1]. نگا: نساء (4): آیه‌ی 139؛ منافقون (7): آیه‌ی 8. در روایات نیز بر این مهم تأکید شده است نگا: نهج البلاغه، حکمت 371، 113؛ منتخب میزان الحکمه، ص 346 و…