در سال پنجم هجرت، گروه‌های مختلف مردم عرب جمع شدند و به مدینه آمدند. رسول خدا صلّی الله علیه و آله مردم را از ذخیره سازی گوشت برای مدت بیش از سه روز نهی فرمود. سپس اجازه داد که هر گونه می‌خواهند گوشت ذخیره کنند.[1]
ظاهراً هدف رسول خدا صلّی الله علیه و آله از این سیاست، فراهم نمودن غذای کافی برای مردمان عربی بود که در مدینه جمع شده بودند؛ زیرا ذخیره سازی گوشت موجب کاهش عرضه آن به بازار می‌شد و افزایش جمعیّت متقاضی غذا و کاهش عرضه گوشت مردم را به هرج و مرج می‌انداخت و از سوی دیگر موجب افزایش قیمت سایر کالاها می‌شد. از این رو پیامبر صلّی الله علیه و آله به منظور فراهم نمودن مایحتاج عمومی و پاسخ به تقاضای مردم، از ذخیره سازی گوشت نهی و مردم را به عرضه آن ملزم فرمود. این یکی از موارد است که حکومت می‌تواند در امور عمومی، تدابیر ویژه‌ای بیندیشد. این تدابیر تأثیر مهمی در کارهای مردم دارد و به موجب آن از برخی حقوق خود به نفع مصالح عمومی جامعه اسلامی محروم می‌شوند.
در حقیقت رسول خدا صلّی الله علیه و آله قانون حمایت از مصرف کننده را از طریق اشباع بازار از کالاهای مصرفی مورد نیاز پایه گذاری کرده است. بدین ترتیب کمبود کالا موجب افزایش قیمت و اجحاف در حق مصرف کننده نخواهد شد.
منبع: اقتباسی از ترجمه کتاب الصحیح من سیرة النبی الاعظم صلى الله عليه وآله، ج 5 ، علامه سید جعفر مرتضی عاملی
[1]. الفصول المختاره، 131؛ الطرائف فی معرفة مذاهب الطوائف، 193؛ غوالی اللآلی، 1/45؛ سنن ابن ماجه، 2/1055؛ بحار الانوار، 10/442؛ تاریخ الخمیس، 1/503؛ وفاء الوفاء، 1/310؛ البرهان فی تفسیر القرآن، زرکشی، 2/42؛ تفسیر القرآن العظیم، 3/233؛ شرح معانی الآثار، 4/189؛ تأویل مختلف الحدیث، 184 – 187؛ مستدرک سفینة البحار، 100- 115.