همه‌ی مراجع (به جز تبریزی و سیستانی): به قالب (صوت) مربوط است و محتوا هیچ نقشی ندارد.[1]
آیة الله تبریزی: به هر دو مربوط است؛ اگر محتوای غنا کلام باطل باشد، خوانندگی و گوش دادن به آن حرام است و اگر کلام صحیح و حق باشد، بنابر احتیاط واجب جایز نیست.[2]
آیة الله سیستانی: به هر دو مربوط است؛ اگر محتوای غنا کلام باطل باشد،خوانندگی و گوش دادن به آن حرام است و اگر کلام صحیح و حق باشد، بنابر احتیاط واجب جایز نیست؛ مگر آن‌که محتوا قرآن و دعا و ذکر باشد (که در این صورت حکم فرض اوّل را دارد).[3]
منبع: پرسشها و پاسخهای دانشجویی احکام موسیقی؛ دفتر نشر معارف – تدوین و تألیف: سید مجتبی حسینی (مطابق با نظر ده تن از مراجع عظام)
[1]ـ مکارم، استفتائات، ج 2، س 701 و 703؛ صافی، هدایة العباد، ج 1، م 1697؛ فاضل، جامع المسائل، ج 1، س 978؛ خامنه‌ای، اجوبة استفتائات، س 1150؛ نوری، توضیح المسائل، (مسائل مستحدثه)؛ بهجت، وسیلة النجاة، ج 1، م 1449؛ وحید، منهاج الصالحین، ج 3، م 17.
[2]ـ تبریزی، صراط النجاة،ج 5، س 1151 و 1162.
[3]ـ سیستانی، منهاج الصالحین، ج 2، م 20.