آیات عظام امام، بهجت، خامنه‌ای، صافی، فاضل و نوری: غنا، آوازی است که در گلو غلتانده (چهچهه) و باعث طرب شود و مناسب با مجالس لهو و خوش‌گذرانی و فساد انجام گیرد. آواز با این مشخصه، خواندن و استماعش حرام است؛ خواه در کلام حق باشد یا کلام باطل.[1]
آیة الله تبریزی: غنا، آوازی است که مناسب با مجالس لهو و خوش‌گذرانی و فساد انجام گیرد و محتوای آن کلام باطل باشد. آواز با این مشخصه، خواندن و استماعش حرام است و اگر محتوای آن کلام صحیح و حق باشد، بنابر احتیاط واجب جایز نیست.[2]
آیات عظام مکارم و وحید: غنا، آوازی است که مناسب با مجالس لهو و خوش‌گذرانی و فساد انجام گیرد. آواز با این مشخصه، خواندن و استماعش حرام است؛ خواه در کلام حق باشد یا باطل.[3]
آیة الله سیستانی: غنا، آوازی است که مناسب با مجالس لهو و خوش‌گذرنی انجام گیرد و اگر محتوای آن کلام باطل و یا قرآن، ذکر و دعا باشد، آواز با این مشخصه، خواندن و استماعش حرام است و اگر محتوای آن کلام حق و صحیح باشد (به جز قرآن ذکر و دعا)، بنابر احتیاط واجب جایز نیست.[4]
منبع: پرسشها و پاسخهای دانشجویی احکام موسیقی؛ دفتر نشر معارف – تدوین و تألیف: سید مجتبی حسینی (مطابق با نظر ده تن از مراجع عظام)
[1]ـ امام، تحریر الوسیله، ج 1، (مکاسب محرمه)، س 13؛ فاضل، جامع المسائل، ج 1، س 978؛ خامنه‌ای، اجوبة استفتائات، 1132؛ صافی، هدایة العباد، ج 1 م 1697؛ نوری، توضیح المسائل، (مسائل مستحدثه)، بهجت، وسیلة النجاة، ج 1، م 1449.
[2]ـ تبریزی، صراط النجاة، ج 5، س 1151 و 1162.
[3]ـ مکارم، استفتائات، ج 2، س 701؛ وحید، منهاج الصالحین، ج 3، م 17.
[4]ـ سیستانی، منهاج الصالحین، ج 2، م 20.