کلینی به سند خود از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود:
عبّاس نزد امیر مؤمنان (ع) آمد و گفت: ای علی! مردم اتفاق کرده‌اند که رسول خدا را در مصلّای بقیع دفن کنند و مردی از آنان، امامت آن‌ها را به عهده گیرد. امیر مؤمنان (ع) به سوی مردم خارج شد و فرمود: ای مردم! رسول خدا (ص) رهبر و پیشوا هستند؛ چه زنده و چه مرده. و فرمود: حضرت را در آن بقعه‌ای که در آن گذشتند، مطابق وصیّتشان دفن می‌کنم. سپس مقابل در ایستاد و بر آن حضرت نمازگزارد و بعد از آن، دستور داد مردم ده نفر ده نفر نماز می‌خواندند و خارج می‌شدد.
هم‌چنین به سند دیگر از امام باقر (ع) روایت کرده است که فرمود:
وقتی پیامبر اکرم (ص) وفات یافت، فرشتگان و مهاجرین و انصار، گروه گروه بر او نماز خواندند. امام افزود: امیر مؤمنان (ع) فرمود: در حال صحّت و سلامت رسول خدا (ص) از آن حضرت شنیدم که می‌فرمود: این آیه‌ی شریفه درباره‌ی درود بر من، بعد از این که خدای متعال مرا قبض روح کر، نازل شده است: (إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً)[1]؛ همانا خدای متعال و ملائکه‌ی او بر پیامبر اکرم (ص) درود می‌فرستند؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید! بر او درود بفرستید و سلام گویید و تسلیم فرمانش باشید.
الصّلاة علیه (ص)
روی الکلینيّ:
عَنْ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ حَمَّادٍ، عَنِ الْحَلَبِيِّ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: أَتَى الْعَبَّاسُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فَقَالَ: يَا عَلِيُّ إِنَّ النَّاسَ قَدِ اجْتَمَعُوا أَنْ يَدْفِنُوا رَسُولَ اللَّهِ (ص) فِي بَقِيعِ الْمُصَلَّى وَ أَنْ يَؤُمَّهُمْ رَجُلٌ مِنْهُمْ، فَخَرَجَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) إِلَى النَّاسِ فَقَالَ: يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) إِمَامٌ حَيّاً وَ مَيِّتاً وَ قَالَ: إِنِّي أُدْفَنُ فِي الْبُقْعَةِ الَّتِي أُقْبَضُ فِيهَا، ثُمَّ قَالَ عَلَى الْبَابِ فَصَلَّى عَلَيْهِ، ثُمَّ أَمَرَ النَّاسَ عَشَرَةً عَشَرَةً يُصَلُّونَ عَلَيْهِ ثُمَّ يَخْرُجُونَ.[2]
و روی أیضاً:
عَنْ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى، عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْخَطَّابِ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ سَيْفٍ، عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ، عَنْ جَابِرٍ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: لَمَّا قُبِضَ النَّبِيُّ (ص) صَلَّتْ عَلَيْهِ الْمَلَائِكَةُ وَ الْمُهَاجِرُونَ وَ الْأَنْصَارُ فَوْجاً فَوْجاً، قَالَ: وَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ(ص) يَقُولُ فِي صِحَّتِهِ وَ سَلَامَتِهِ: إِنَّمَا أُنْزِلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ عَلَيَّ فِي الصَّلَاةِ عَلَيَّ بَعْدَ قَبْضِ اللَّهِ لِي (إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً.[3])[4]
[1] ـ احزاب /55.
[2] ـ الکافی 1: 451 ح 37، الارشاد 100 و دعائم الإسلام 1: 234 و کفایة الاثر 125 و المناقب لابن شهر آشوب 1: 239 مع اختلاف في الالفاظ، البحار 22: 536 ح 38 عن کفایة الاثر.
[3] ـ احزاب :56.
[4] ـ الکافی 1: 451 ح 38، المناقب لابن شهر آشوب 1: 239 مع اختلاف في الالفاظ.