مرحوم طبری امامی، از امام باقر (ع)، نقل کرده است که فرمود:
و خدای متعال، به پیامبرش (ص) وحی فرمود که چیزی از غیب و سرّ و اسرار علم و دانش خود باقی نگذارد، مگر این که به علی (ع) منتقل نماید؛ لذا به علی (ع) دستور داد تا بعد از او، قرآن کریم را تألیف نماید و متصدّی غسل و تکفین و حنوط او شود، بدون این که قوم او و اصحابش دخالت نمایند.
روی الطّبريّ الإماميّ:
عَن البَاقِر (ع) إِنّه قال:وَ أَوحی اللهُ إِلی نَبیّه (ص) أَنْ لَا يُبْقِيَ فِي غَيْبِهِ وَ سِرِّهِ وَ مَكْنُونِ عِلْمِهِ شَيْئاً إِلَّا يُنَاجِي بِهِ عَلِيّاً، فَأَمَرَهُ أَنْ يُؤَلِّفَ الْقُرْآنَ مِنْ بَعْدِهِ، وَ يَتَوَلَّى غُسْلَهُ وَ تَكْفِينَهُ وَ تَحْنِيطَهُ مِنْ دُونِ قَوْمِهِ.[1]
[1] . دلائل الامامة: 236، الامان: 69 عنه البحار 46: 308 ضمن ح 1، مدینة المعاجز 5: 70.