مرحوم صفار قمی با سلسله سند خود از عبدالله بن جعفر، از علی (ع) نقل کرده است که فرمود:
پیامبر اکرم (ص) به من وصیّت فرمود: وقتی که من از دنیا رفتم، غسلم بده به شش ظرف از آب چاه «غرس» و چون از غسلم فراغت حاصل کردی، مرا در کفن‌هایم بپیچ، سپس دهانت [گوش‌ات] را بر دهانم بگذار. علی (ع) فرمود: وصیّت حضرت را انجام دادم و او مرا از آنچه تا روز قیامت روی خواهد داد، آگاه نمود.
قال الصفّار القمیّ:
وَ رَوَى مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ جَعْفَرٍ الْهَاشِمِيِّ، عَنْ أَيُّوبَ بْنِ نُوحٍ، عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ يَزِيدَ النَّوْفَلِيِّ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ عَلِيٍّ (ع) قَالَ: أَوْصَانِي النَّبِيُّ (ص):
إِذَا أَنَا مِتُّ فَغَسِّلْنِي بِسِتِّ قِرَبٍ مِنْ بِئْرِ غَرْسٍ فَإِذَا فَرَغْتَ مِنْ غُسْلِي فَأَدْرِجْنِي فِي أَكْفَانِي ثُمَّ ضَعْ فَاكَ عَلَى فَمِي قَالَ فَفَعَلْتُ وَ أَنْبَأَنِي بِمَا هُوَ كَائِنٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.[1]
[1] . بصائر الدرجات 284 ح 10، الاستبصار 1: 196 ح 687 و 688 و المناقب لابن شهر آشوب 1: 238 مختصراً، الخرائج و الجرائح 2: 804 ح 12، البحار 40: 213 ح 1.