ابن اثیر در کتاب الکامل فی التاریخ، گفته است:
رسول خدا (ص) در روز اُحد، جنگ شدیدی نمود و آن‌قدر تیر انداخت تا تیرهایش، تمام شد و سر کمانش، شکست و زه آن، پاره شد. هنگامی که رسول خدا (ص) زخمی شد، علی (ع) با سپر خود از «مهراس»[1] آب می‌آورد و زخم‌های حضرت را می‌شست، امّا خون قطع نمی‌شد. وقتی فاطمة زهرا (س) آمد، رسول خدا (ص) را به سینه چسبانید و گریه کرد؛ سپس حصیری را سوزاند و خاکستر آن را بر زخم گذاشت و خون، قطع گردید.
قال إبن أثیر:
وَ قَاتَلَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) بِأُحُدٍ قِتَالًا شَدِيداً، فَرَمَى بِالنَّبْلِ حَتَّى فَنِيَ نَبْلُهُ وَ انْكَسَرَتْ سِيَةُ قَوْسِهِ وَ انْقَطَعَ وَتَرُهُ، وَ لَمَّا جُرِحَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) جَعَلَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلَامُ يَنْقُلُ لَهُ الْمَاءَ فِي دَرَقَتِهِ مِنَ الْمِهْرَاسِ[2] وَ يَغْسِلُهُ فَلَمْ يَنْقَطِعِ الدَّمُ فَأَتَتْ فَاطِمَةُ عَلَيْهَا السَّلَامُ وَ جَعَلَتْ تُعَانِقُهُ وَ تَبْكِي وَ أَحْرَقَتْ حَصِيراً وَ جَعَلَتْ عَلَى الْجُرْحِ مِنْ رِمَادِهِ فَانْقَطَعَ الدَّمُ.[3]
[1] . نام آبی است که در اُحد بوده است.
[2] . المهراس ماء باُحُد. و قیل حجر ینقر و یجعل إلی جانب البئر و یصب فیه الماء لینتفع به الناس.
[3] . الکامل فی التاریخ 1: 554، البحار 20: 144.