«… با احمد متوسّلیان بعد از پیروزی انقلاب آشنا شدم. آن روزها او در منطقه‌ی 6 سپاه تهران – معروف به سپاه خیابان خردمند – به عنوان مسؤول گروه ضربت سپاه به کار مشغول بود.
مسؤولیت گروه ضربت سپاه، برنامه‌ریزی برای مقابله و مهار آشوب‌های خیابانی منافقین و سایر گروهک‌هایی بود که هر روز خدا، در سطح معابر و گلوگاه‌های اصلی شهر تهران درگیری‌های ایذایی و اغتشاش موضعی ایجاد می‌کردند. گروهک‌ها با این کارهای‌شان به کل، آسایش و امنیت خاطر را از مردم سلب کرده بودند. احمد در برخورد با این آشوب‌گری‌ها، خیلی فعال عمل می‌کرد و به همراه هم‌رزمان صمیمی‌اش غلام‌رضا قربانی مطلق[1]، غلام علی پیچک[2]، محمّد توسّلی[3]، حاج علی اصغر اکبری[4] و سایرین به کار مقابله با اغتشاشات ضد انقلابی در سطح تهران مشغول بود.»
در هاله‌ای از غبار، ص 22 و 23.
[1]. فرماندهی سپاه پاوه که در اردیبهشت 1359 بر اثر انفجار خمپاره 120 م.م ضد انقلابیون در مقابل سپاه پاوه به شهادت رسید.
[2]. مسؤول عملیات سپاه در غرب کشور بود که روز 20 آذر 1360 طی عملیات مطلع الفجر در ارتفاعات «بر آفتاب» به شهادت رسید.
[3]. معاونت عملیات سپاه مریوان که روز هشتم مهر 1359 در تنگه‌ی گاران در کمین ناجوانمردانه‌ی ضد انقلابیون تجزیه طلب به شهادت رسید.
[4]. سرانجام در کسوت فرماندهی سپاه سردشت، در سال 1360 به شهادت رسید.