از نیمه‌ی دوم بهمن سال 1359 هدایت عملیات در منطقه‌ی عمومی خوزستان به او واگذار شد و چند ماه بعد، در خرداد ماه سال 1360، او عملیات «فرماندهی کل قوا» را با استفاده از خاکریز 1750 متری دست ساز خود، فرماندهی کرد.
پس از آن، جنگ و گریز ادامه یافت و حاصل هر یک، عقب‌تر نشستن دشمن و به جای گذاشتن ادوات نظامی و نفربرها بود همین‌ها کم کم نیروهای حسین را آن‌قدر آماده کرد تا با پیوستن نیروهای داوطلب جدید به آن شصت نفر، ابتدا به تیپ و سرانجام به لشکر (امام حسین علیه السلام) تبدیل شدند.
وقتی دشمن وجب به وجب از ویرانه‌های بستان عقب می‌نشست، حسین آن جا بود. طرح می‌داد، فرماندهی می‌کرد و گاه مثل رزمنده‌ی ساده می‌جنگید. او سوار بر جیپ فرماندهی‌اش، از اولین کسانی بود که بعد از آزادی به خرمشهر پا گذاشت؛ در حالی که از سدِ آتش دشمن گذشته بود.
منبع: کتاب «پروانه در چراغانی» – شهید حسین خرازی، انتشارات سوره مهر، ص 13 و 14.