طبرانی با سند خویش از سلمان نقل می‌کند که:
پیش امّ سلمه رفتم. گریه می‌کرد. پرسیدم: چرا گریه می‌کنی؟ گفت: رسول الله (ص) را در خواب دیدم که بر سر و صورتش خاک بود. پرسیدم: چه شده است یا رسول الله؟ فرمود: شاهد شهادت حسین (ع) بودم.
قال الطّبرانیّ:
حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ الْعَبَّاسِ الْبَجَلِيُّ، ثنا أَبُو سَعِيدٍ الاشبح الْأَشَجُّ، حَدَّثَنا أَبُو خَالِدٍ الْأَحْمَرُ، حَدَّثَنِي رَزِينٌ، حَدَّثَتْنِي سَلْمَى، قال قَالَتْ: دَخَلْتُ عَلَى أُمِّ سَلَمَةَ وَ هِيَ تَبْكِي، فَقُلْتُ: مَا يُبْكِيكِ؟، فَقَالَتْ: رَأَيْتُ رَسُولَ اللهِ يَعْنِي فِي الْمَنَامِ، وَ عَلَى رَأْسِهِ وَلِحْيَتِهِ التُّرَابُ، فَقُلْتُ: مَا لَكَ يَا رَسُولَ اللهِ؟، فَقَالَ: شَهِدْتُ قَتْلَ الْحُسَيْنِ آنِفًا[1]
[1]– المعجم الکبیر 23: 373 ح 882، تاریخ ابن عساکر ترجمة الامام الحسین (ع): 263 ح 327، کفایة الطّالب: 286 مع اختلاف فی السّند، احقاق الحق 19: 412.