ابن سعد گوید:
از اهل بیت امام حسین که با او بودند، تنها پنج نفر جان سالم به در بردند: علیّ بن الحسین (که پدر بقیه‌ی فرزندان امام حسین تا امروز است و بیمار بود و همراه بانوان)، حسن بن حسن بن علی (که نسل او ادامه یافت)، عمر بن حسن بن علی (نسل او هم ادامه یافت) قاسم بن عبدالله بن جعفر، محمّد پسر کوچک عقیل، این‌ها ضعیف بودند و همراه بانوان حسین بن علی جلو انداختند –که آنان عبارت بودند از: زینب و فاطمه دختران علیّ بن ابی‌طالب، فاطمه و سکینه دختران امام حسین، رباب همسر امام حسین که مادر سکینه و کودک شیرخوار شهید بود، امّ محمّد دختر امام حسن که همسر امام سجّاد بود، غلامان و کنیزانی که آنان را هم همراه سر مطهّر امام و سرهای شهدا نزد ابن زیاد بردند.
قال ابن سعد:
و لم یفلت من أهل بیت الحسین بن علیّ الّذین معه إلّا خمسة نفر:
علیّ بن حسین الأصغر، و هو أبو بقیة ولد الحسین بن علیّ الیوم، و کان مریضاً فکان مع النّساء. و حسن بن حسن بن علیّ، و له بقیّة. و عمرو بن حسن بن علیّ، و لا بقیّة له.
و القاسم بن عبدالله بن جعفر. و محمّد بن عقیل الأصغر. فأنّ هؤلاء استضعفوا فقدّم بهم و بنساء الحسین بن علیّ و هنّ: زینب و فاطمة ابنتا علیّ بن أبی‌طالب. و فاطمة و سکینة ابنتا الحسین بن علیّ. و الرّباب بنت أنیف الکلبیة امرأة الحسین بن علیّ، و هی أم سکینة و عبدالله المقتول، ابنی الحسین بن علی. و امّ محمّد بن حسن بن علیّ، امرأة علیّ بن حسین.
و موالی لهم و ممالیک عبید و اماء قدّم بهم علی عبیدالله بن زیاد مع رأس الحسین بن علیّ و رؤوس من قتل معه (رضی الله عنه و عنهم).[1]
[1]– «ترجمة الامام الحسین (ع)» من الطّبقات: 77.