ابن کثیر به سند خود از جعفر بن محمّد نقل می‌کند:
شمر می‌خواست امام زین العابدین (ع) را که کوچک و بیمار بود بکشد، حمید بن مسلم نگذاشت. عمر سعد آمد و گفت: کسی وارد خیمه‌ی زنان نشود و کسی این نوجوان را نکشد و هر که هر چه برده برگرداند. به خدا هیچ کس چیزی برنگرداند.
قال ابن کثیر:
و قال أبو مخنف: عن جعفر بن محمّد… و همّ شمر بن ذی الجوشن بقتل علیّ بن الحسین الأصغر «زین العابدین» و هو صغیر مریض حتّی صرفه عن ذلک حمید ابن مسلم أحد أصحابه، و جاء عمر بن سعد فقال: لا یدخلنّ علی هذه النّسوة أحد و لا یقتل هذا الغلام أحد و من أخذ من متاعهم شیئاً فلیردّه علیهم، قال: فوالله ما ردّ أحد شیئاً.[1]
[1]– البدایة و النّهایة 8: 205.