ابن عساکر گفته است:
چون حسین بن علی (ع) احساس کرد که شهید خواهد شد، فرمود: جامه‌ای برای من بیاورید تا کسی در آن رغبت نکند؛ آن را زیر لباسهایم بپوشم تا عریانم نکنند. گفتند: شلوارک، فرمود: آن لباس اهل ذلّت است. جامه‌ای دیگر گرفت و آن را پاره کرد و از زیر جامه‌اش پوشید. چون کشته شد، عریانش کردند. صلوات و رضوان خدا بر او باد!
قال ابن عساکر:
أخبرنا أبو غالب ابن البنّاء، أنبأنا أبو الغنائم ابن المأمون، أنبّأنا أبو القاسم ابن حبابة، أنبأنا أبو القاسم البغویّ، أنبأنا إسحاق بن إسماعیل الطّالقانیّ سنة خمسین و عشرین، أنبأنا جریر:
عن ابن أبی لیلی قال: قال الحسین بن علیّ –حین أحسّ بالقتل-: ابغوا لی ثوباً لا یرغب فیه، أجعله تحت ثیابی [حتّی] لا أُجرّد! فقیل له: تبّان، فقال: ذاک لباس من ضربت علیه الذّلّة! فأخذ ثوباً فخرقه فجعله تحت ثیابه، فلمّا قتل جرّد صلوات الله علیه و رضوانه.[1]
[1]– تاریخ ابن عساکر «ترجمة الامام الحسین (ع)»: 221 ح 277، کفایة الطّالب: 286، المعجم الکبیر 3: 117ح 2850، مجمع الزّوائد، 9: 139و فیهما: ائتونی ثوباً لا یرغب فیه احد.