به گفته‌ی ابن اعثم:
پس از جعفر، برادرش عبد الرّحمن بن عقیل به میدان رفت، در حالی که این‌گونه رجز می‌خواند:
پدرم عقیل است، پس جایگاه مرا بشناسید. هاشم و هاشمیان برادران منند؛
بزرگان صدق و سروران قرآن، و این حسین (ع) است سرفراز و سربلند.
و جنگید تا شهید شد. رحمت خدا بر او باد!
قال ابن أعثم:
و خرج من بعده أخوه عبد الرّحمن بن عقیل بن أبي‌طالب و هو یرتجز و یقول:
أَبِي عَقِيلٌ فَاعْرِفُوا مَكَانِي مِنْ هَاشِمٍ وَ هَاشِمٌ إِخْوَانِي
كُهُولُ صِدْقٍ سَادَةُ الْأَقْرَانِ هَذَا حُسَيْنٌ شَامِخُ الْبُنْيَان
فقاتل حتّی قُتل (رحمه الله).[1]
[1]– الفتوح 5: 12، مقتل الخوارزمی 2: 26، المناقب لابن شهر آشوب 105:4، و البحار 45: 32 مع اختلاف فی الاشعار و العوالم 17: 267، مقتل ابی الحرار: 223.