اربلی گفته است:
مرحوم کمال الدّین گفته است: ولادت آن حضرت در سال چهارم هجری بود و کوچیدنش به سرای آخرت در سال 61 هجری. پس عمر شریفش 56 سال و چند ماه می‌شود. شش سال و چند ماه از این مدّت را با جدّش رسول خدا (ص) و 30 سالِ پس از وفات پیامبر را همراه پدرش امیر المؤمنین علی بن ابی‌طالب بود. پس از وفات پدرش 10 سال هم با برادرش امام حسین (ع) زیست و بعد از درگذشت برادرش امام حسن (ع) تا هنگام شهادتش 10 سال زندگی کرد.
ابن خشاب گفته است:
حرب با اسناد خود از امام صادق (ع) چنین روایت کرده که فرمود: حسین بن علی که مادرش فاطمه دختر پیامبر خدا (ص) بود، در 57 سالگی در سال 60 هجری در روز عاشورا شهید شد. زیستنش همراه جدّش پیامبر خدا 7 سال بود، مگر آن فاصله‌ای که میان او و امام حسن بود، یعنی 7 ماه و 10 روز. با پدرش هم 30 سال زیست. با برادرش امام حسن هم 10 سال. 10 سال هم پس از درگذشت برادرش زیست. پس مجموع عمر او 57 سال می‌شود، مگر آن فاصله‌ی حمل که میان او و برادرش امام حسن بود.
حافظ عبد العزیز گفته است:
آن حضرت روز عاشورای سال 61 هجری در تف کشته شد، در حالی که 55 سال و 6 ماه داشت.
سپس اربلی گفته است:
در تاریخ اتّفاق نظر دارند ولی در حساب دچار اختلاف‌اند. هر کس که به دقّت بنگرد، قول حق برایش آشکار می‌شود.
قال الاربلیّ:
قَالَ كَمَالُ الدِّينِ (ره): قَدْ تَقَدَّمَ الْقَوْلُ فِي وِلَادَتِهِ (ع) أَنَّهَا كَانَتْ فِي سَنَةِ أَرْبَعٍ مِنَ الْهِجْرَةِ، وَ كَانَ انْتِقَالُهُ إِلَى الدَّارِ الْآخِرَةِ عَلَى مَا سَيَأْتِي تَفْصِيلُهُ وَ بَيَانُهُ فِي سَنَةِ إِحْدَى وَ سِتِّينَ مِنَ الْهِجْرَةِ، فَتَكُونُ مُدَّةُ عُمُرِهِ سِتّاً وَ خَمْسِينَ سَنَةً وَ أَشْهُراً كَانَ مِنْهَا مَعَ جَدِّهِ رَسُولِ اللَّهِ (ص) سِتَّ سِنِينَ وَ شُهُوراً، وَ كَانَ مَعَ أَبِيهِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (ع) ثَلَاثِينَ سَنَةً بَعْدَ وَفَاةِ النَّبِيِّ (ص)، وَ كَانَ مَعَ أَخِيهِ الْحَسَنِ بَعْدَ وَفَاةِ أَبِيهِ (ع) عَشَرَ سِنِينَ وَ بَقِيَ بَعْدَ وَفَاةِ أَخِيهِ الْحَسَنِ (ع) إِلَى وَقْتِ مَقْتَلِهِ عَشْرَ سِنِينَ.
قَالَ ابْنُ الْخَشَّابِ: حَدَّثَنَا حَرْبٌ بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ (ع) قَالَ: مَضَى أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ، أُمُّهُ فَاطِمَةُ بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ (ص) وَ هُوَ ابْنُ سَبْعٍ وَ خَمْسِينَ سَنَةً فِي عَامِ السِّتِّينَ مِنَ الْهِجْرَةِ فِي يَوْمِ عَاشُورَاءَ، كَانَ مَقَامُهُ مَعَ جَدِّهِ رَسُولِ اللَّهِ (ص) سَبْعَ سِنِينَ إِلَّا مَا كَانَ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ أَبِي مُحَمَّدٍ وَ هُوَ سَبْعَةُ أَشْهُرٍ وَ عَشَرَةُ أَيَّامٍ وَ أَقَامَ مَعَ أَبِيهِ (ع) ثَلَاثِينَ سَنَةً، وَ أَقَامَ مَعَ أَبِي مُحَمَّدٍ عَشَرَ سِنِينَ، وَ أَقَامَ بَعْدَ مُضِيِّ أَخِيهِ الْحَسَنِ (ع) عْشَرَ سِنِينَ، فَكَانَ عُمُرُهُ سَبْعاً وَ خَمْسِينَ سَنَةً إِلَّا مَا كَانَ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ أَخِيهِ مِنَ الْحَمْلِ… .
وَ قَالَ الْحَافِظُ عَبْدُ الْعَزِيزِ: وَ قُتِلَ بِالطَّفِّ يَوْمَ عَاشُورَاءَ سَنَةَ إِحْدَى وَ سِتِّينَ وَ هُوَ ابْنُ خَمْسٍ وَ خَمْسِينَ سَنَةً وَ سِتَّةِ أَشْهُرٍ.
ثمّ قال الأربلی: اتّفقوا في التّاريخ و اختلفوا في الحساب و الحقّ منهما يظهر لمن اعتبره.[1]
[1]– کشف الغمة 2: 40، الفصول المهمة: 187 الی قوله: عشر سنین.