بر تشنه لبان، دجله ی بیتاب گریست

چون چشمه فرات مشک پر آب گریست

در دامن کهکشانی دشت عطش

خورشید کنار نعش مهتاب گریست

شاعر: عباس براتی پور

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *