خود را مريض نمى دانيم وگرنه علاج آسان است. در روايت آمده است:« امام حسين ـ عليه السّلام ـ در گوش مردى چيزى فرمود، بعد از جدايى فورا تمام موى سر آن مرد سفيد شد. »
با اين حال، ما خود را در عِداد(شمار.) عبادالرّحمن( اشاره به آيه ى 63 سوره ى فرقان.) مى شماريم، غافل از اين كه تمام اعضا و جوارح انسان فرداى قيامت براى كارهايى كه انجام داده است شهادت مى دهند:«الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَىآ أَفْوَ هِهِمْ وَ تُكَلِّمُنَآ أَيْدِيهِمْ وَ تَشْهَدُ أَرْجُلُهُم بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ» سوره ى يس، آيه ى 65.
امروز بر دهانشان مهر مى نهيم و دست هايشان با ما به سخن مى آيند و پاهايشان به آن چه كه انجام مى دادند، شهادت مى دهند.
امروز بشر در فكر ضبط صداى حضرت داوود ـ عليه السّلام ـ است، غافل از اين كه ملايكه از عمل خود او عكسبردارى مى كنند، بلكه گفتار و صداى او را نيز ضبط مى نمايند.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد
