اگر بشر سعادت و شقاوت خويش را تشخيص مى داد و نقص و كمال را مى دانست، پيرو انبيا ـ عليهم السّلام ـ مى شد.
سيد رضىّ ـ رحمه اللّه ـ از شخصى صابئى(مرثيه سيّدرضىّ ـ رحمه اللّه ـ در رثاى ابى اسحاق صابئى: شرح نهج البلاغه، ج 7، ص 234.) به خاطر فضلش تشييع كرد، با اين كه كافر بود، و علاّمه ى حلّى ـ رحمه اللّه ـ در جايى از ابوحنيفه به خاطر فضلش دفاع مى كند و مى فرمايد: « هذِهِ السُّخْرِيَّةُ غَيْرُ لائِقَةٍ بِأَبى حَنيفَةَ. » مفتاح الكرامة، ج 5، ص 14؛ جواهر الكلام، ج 7، ص 12. به نقل از كتاب « المنتهى » نوشته ى علاّمه حلّى ـ رحمه اللّه اين تمسخر و ريشخند لايق ابوحنيفه نيست.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد
