چه كنيم تا در برابر نعمت هاى خدا سپاسگزار باشيم؟ چگونه انسان اين همه نعمت الهى را بر خود نقمت و عذاب مى كند؟ خداوند سبحان مى فرمايد: «أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُواْ نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْرًا وَ أَحَلُّواْ قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ» سوره ى ابراهيم، آيه ى 28. آيا نديدى كسانى را كه نعمت خدا را به كفران و ناسپاسى مبدّل نمودند، و قوم خويش را در سراى نيستى و نابودى جاى دادند. چه بهشتى مى شد دنيا براى ما انسان ها اگر حرف شنو بوديم و به نداى قوه ى عاقله گوش مى كرديم، نيرويى كه هر عاقل آن را دارد.
اگر همه ى مردم دنيا اتّفاق مى كردند كه عقل (نه غرايز و اميال و شهوات) حاكم باشد ولو به اين منتهى شود كه عاقل را حاكم كنند، دنيا براى آن ها بهشت مى شد و همگى در آسايش و امنيّت و راحتى به سر مى بردند. امتياز انسان از ساير حيوانات به عقل است. آيا رواست كه عقل را مُهْمَل كنيم و از كار بيندازيم و كنار بگذاريم و زندگى را براى خود و ديگران تلخ و ناگوار كنيم؟!
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد
