آيا حالا كه دانسته ايم به واسطه ى ترك واجب و فعل حرام و مراعات نكردن حلال و حرام و دستورهاى الهى به چنگال گرگ ها گرفتار آمده ايم، باز هم نبايد بدانيم چه كار كنيم؟! راه نجات، فرار و بازگشت الى اللّه :«فَفِرُّوآاْ إِلَى اللَّهِ» (سوره ى ذاريات، آيه ى 50.) و گريختن به سوى اولياى او است؛ زيرا اگر قلم تكوين و اراده ى تكوينيّه ى خدا نباشد هيچ قدرتى ولو بخت النّصر نمى تواند ضررى برساند. حتى اگر انسان بخواهد محرّمات را انجام دهد و يا مقامات و مناصب محرّمه را اشغال كند بدون اذن تكوينى خدا ممكن نيست آن همه ظالمين مى خواستند ظلم كنند ولى چون در قضا و قدر الهى بنا نبود، جلوى ظلم آن ها گرفته شد. آيا با اين كه همه گرفتاريم، باز هم نبايد به فكر يكديگر باشيم؟! چه قدر كار ما دور از خير و سعادت است. مجلس ختم «أَمَّن يُجِيبُ» (سوره ى نمل، آيه ى 62.) هم چه بسا براى اغراض خودمان باشد. آيا ختم بدون توبه مى شود؟! و آيا سودى به حال ما دارد؟!
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد