شخصى به نزد دخترش رفت تا دو سه شب پيش او بماند، همان جا سكته كرد، چه قدر مرگ به انسان نزديك است.ما هر وقت مى خواهيم ذكر مرگ كنيم، خود را در فاصله ى صد و بيست سال از آن مى بينيم و آن گاه آن را ذكر مى كنيم. با آن كه خداوند سبحان مى فرمايد:
«اللّه يَتَوَ فَّى الاَنفُسَ حِينَ مَوْتِهَا وَ الَّتِى لَمْ تَمُتْ فِى مَنَامِهَا فَيُمْسِكُ الَّتِى قَضَى عَلَيْهَا الْمَوْتَ وَ يُرْسِلُ الاْءُخْرَىآ» خداوند، جانها را هنگام مرگشان مى گيرد، و آنان را كه نمرده اند در حال خواب مى گيرد، پس خداوند جان هايى را كه مرگ را بر آنها حتمى نموده نگاه مى دارد، و بقيّه را رها مى كند.
بنابراين، هر شب ما مى ميريم.سوره ى زمر، آيه ى 42.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد