آيا شيطان كم به پدر و مادر ما، آدم و حوّا ـ عليهماالسّلام ـ سوگند ياد كرد كه «وَقَاسَمَهُمَآ إِنِّى لَكُمَا لَمِنَ النَّـصِحِينَ» (سوره ى اعراف، آيه ى 21.)؛ (و براى آن دو سوگند ياد كرد كه قطعا من خيرخواه شما دو نفر هستم.) با ما فرزندان كارى ندارد و ما را مورد نصيحت و اغوا قرار نمى دهد؟!
آيا وسوسه ى او فقط درباره ى « بلعم باعور » بوده كه؛ «وَلَـكِنَّهُوآ أَخْلَدَ إِلَى الأَْرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَلـهُ…» (سوره ى اعراف، آيه ى 176.)؛ (ليكن او خود رو به زمين آورد و از هواى خويش پيروى نمود…) و يا اين كه آن چه درباره ى آن ها بالفعل بوده، درباره ى ما بالقوّه است؟!
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد