آقاشيخ عبدالحسين تهرانى(شيخ العراقين، عبدالحسين بن على حائرى طهرانى (1286)، صاحب مصباح النجاة و تأليفات ديگر.) ـ رحمه اللّه ـ با عدّه اى براى زيارت قبر عبدالقادر گيلانى ـ كه در آن زمان متولّى آن رشيد عالى از بزرگان عراق بود ـ به بغداد رفتند و در ايوان آن نشستند، خادم آن جا هم از آنها پذيرايى كرد و براى آنها قهوه آورد. مرحوم شيخ عبدالحسين هنگام برگشتن صد ليره( سكّه ى طلا.) به خادم داد. گويا عدّه اى از همراهان به ايشان اعتراض كردند كه اين پولِ كيست و به چه كسى مى دهى؟ يعنى چرا سهم امام ـ عليه السّلام ـ را به يك شخص سنّى مى دهى؟ طولى نكشيد خبر آوردند كه دو نفر شيعه به اتّهام سبِّ شَيْخَيْن دستگير شده اند و تصميم گرفته اند آنها را اعدام كنند. در اين هنگام آقاى تهرانى ـ رحمه اللّه ـ در جاى فيلتر سيگار دو كلمه نوشت و براى رشيد عالى فرستاد، و فورا آنها را آزاد كردند. بعد ايشان فرمود: آن صد ليره براى خريدن خون اين دو شيعه بود!
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد